"Bir çocuğumuz olsa…"
01/09/2020 Salı Köşe yazarı A.U
Yûsüf Mahdum hazretleri, 1485'te Şirvan’da vefât etti.
Bu zâtın hizmetini gören yaşlıca bir kimse vardı.
Adı, Mehmet Dede.
Ancak çocuğu olmamıştı.
Bir gün, geldi bu velî zâta.
Ve bu meseleyi açıp;
“Efendim, biz otuz yıldır evliyiz.
Ama çocuğumuz olmuyor” dedi.
Mübârek sordu:
“Üzülüyor musunuz?”
“Evet efendim” dedi.
Ve ilâve etti:
“Rabbimiz, bize bir oğul verse de, ben ölürsem, o baksa hizmetinize.”
O anda yağmur yağıyordu.
Büyük velî buyurdu ki:
“Bana biraz yağmur suyu getir!”
“Başüstüne efendim” dedi.
Ve koşup getirdi hemen.
Mübârek zât, o suyu aldı.
Üzerine bir Fâtiha okuyup;
“Fâtiha-i şerîfe, her şeye şifâdır.
İkiniz de, üçer yudum için bundan.
İnşallah, bu murâdınız hâsıl olur” buyurdu.
İkisi de içtiler bu sudan...
Çok geçmeden bir oğulları oldu.
Fakat, bebek âmâ idi.
Getirip arz etti hocasına.
Büyük zât buyurdu ki:
“Bu bebeğiniz çok yaşayacak.
İleride, büyük bir âlim olacak.
Ve nice insanları irşâd edecek.
Sonra o bebeği kucağına aldı.
Sağ kulağına ezân okudu.
Sol kulağına da ikâmet.
O anda, iki gözü de açıldı bebeğin.
Tatlı tatlı gülüyordu...
Büyüdüğünde, büyük bir âlim oldu.
Ve ilmiyle feyiz saçtı insanlara...
