"Onlar dünyadayken çok acı çektiler!.."
02/05/2020 Cumartesi Köşe yazarı A.D
"Cennette Allahü teâlâ bazı kullarına o kadar yüksek makamlar, o kadar
yüksek köşkler verecek ki, bakanların gözleri kamaşacak!"
Dert, bela istemek doğru değildir. "Ya Rabbi, bana sıhhat ve
afiyet ver" diye dua etmelidir. Ancak istemeden bir bela, musibet
gelirse sabretmelidir. Peygamber Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem)
bir hadis-i şerifinde buyuruyor ki:
"Cennette Allahü teâlâ bazı kullarına o kadar yüksek makamlar, o kadar
yüksek köşkler verecek ki, bakanların gözleri kamaşacak. Diyecekler ki: 'Bunlar
kim, bu derecelere nasıl kavuştular. Hangi ibadeti yaptılar da bu makama
kavuştular?' Onlara şu cevap verilir: 'Bunlar öyle makam sahibi değil, bunlar
çok ibadet edenler de değil; fakat bunlar dünyadayken çok acı çektiler, çok
hastalık çektiler, çok üzüntü çektiler. Onun için Allahü teâlâ onlara bu
dereceleri ihsan eyledi.' Onları seyredenler, 'keşke dünyadayken ellerimiz
parçalansaydı, vücutlarımız paramparça olsaydı, o kadar acıyı biz de çekseydik
de, kardeşlerimize nasip olan nimet bize de nasip olsaydı' diyecekler."
Allahü teâlâ Kur’ân-ı kerimde mealen buyuruyor ki:
"Bazı şeyler sizin çok zorunuza gider, çok gücünüze gider, üzülürsünüz.
'Bu musibet başıma nereden geldi?' dersiniz. Hâlbuki bilmezsiniz ki, bu sizin
için hayırlıdır. Bazı şeylere çok sevinirsiniz, 'yaşadık' dersiniz. Bilmezsiniz
ki, onlar sizin için kötüdür, şerdir."
Yine Peygamber efendimiz buyurdu ki:
"Allahü teâlâ buyurdu ki: Bedenine, evladına veya malına bir
musibet gelen, sabr-ı cemille karşılarsa, [yani güzel sabrederse] kıyamette ona
hesap sormaya hayâ ederim.) [Hakim]
Güzel sabır, gelen belaya razı olup, açıklamamak ve şikâyette bulunmamak
demektir. Güzel sabreden, dünya ve ahirette kurtuluşa
kavuşur... İbadetlerin, nimetlerin dışı bize acı gelirse de, içleri
tatlıdır. Dışına değil, içine bakmalı. "Sabır acıysa da, meyvesi
tatlıdır" buyuruluyor...
***
Bir zamanlar kadın evliyâdan Rabia-i Adviyye hazretleri çok ağır
hastalanır. Yanındaki hizmetçiler derler ki:
-Anneciğim, siz herkese dua ediyorsunuz o iyileşiyor. Bir de kendinize dua
etseniz.
Cevabında buyurur ki:
-Bir sevdiğiniz, bir dostunuz, bir arkadaşınız bir hediye getirse, size verse,
kardeşim kusura bakma bunu kabul etmiyorum, iade ediyorum deseniz, onun kalbi
kırılmaz mı?
-Elbette kırılır.
Bunun üzerine Rabia hazretleri onlara buyuruyor ki:
-Beni yoktan var eden, her an varlıkta durduran Rabbim, bana bir hediye
göndermiş. Ben nasıl Rabbime "yâ Rabbi bu hediyeyi geri al!" diyeyim.
Bu hastalık Ondan geldi, ben almadım, hiç kimseden de istemedim. Allahü teâlâ
öyle lâyık gördü. "Rabia, sana bir hediye göndereceğim, bakalım sabır
mı, isyan mı edeceksin?" dedi. Vallahi yapmam, Rabbimin verdiği bu
hediyeyi geri veremem...
