Hristiyan gencin îmânı...
03/11/2020 Salı Köşe yazarı A.U
Abdullah-ı Dehlevî hazretleri, çok büyük evliyâdır.
O devirde bir Hristiyan vardı.
Güzel ve yakışıklı bir gençti.
Bu genç, bir gün çıktı evden.
Bir yere gidecekti.
Bu zâtın dergâhına yaklaşmıştı ki.
Birden merak edip, içeri girdi.
Büyük velî sohbet ediyordu.
O da gidip, oturdu bir kenara.
Sohbeti severek dinledi.
Çok da hoşuna gitti.
Hiç duymadığı şeylerdi bunlar.
Büyük zevk aldı anlatılanlardan.
Ancak, talebeler rahatsız olmuştu.
İçlerinden diyorlardı ki:
“Bu adam, Hristiyan bir kere. Bu mübârek yerde ne işi var”
Büyük velî ise çok memnundu.
O gence şefkatle bir nazar etti.
O anda değişti gencin kalbi.
Gönlüne îmân nûru doldu.
Ve olan oldu.
Şehâdeti getirip Müslüman oldu.
● ● ●
Bu zât, bir sohbetinde;
“Bir Müslüman, bir günah işlediğinde pişmânlık duyarsa, bu pişmânlığı, onun
için bulunmaz nîmettir” buyurdu.
Sordular ki:
“Neden efendim?”
“Çünkü bu pişmânlığı, (tövbe) demektir. Allah korusun, eğer üzülmek olmaz
ve günah işlemek tatlı gelirse, bu hâl, günahta ısrârdır ki, çok tehlikelidir!”
Sordular yine:
“Nasıl bir tehlike efendim?”
Buyurdu ki:
“Îmânına zarar verir maazallah!..”
