06/02/2022 Pazar Köşe yazarı A.U

Dursun Fakîh hazretlerini bir kimse sevmiyordu.

O, bir gece rüyâ gördü.

Resûlullahı görmüştü.

Yanında, bu velî zât da vardı.

Elini öpmek istedi Efendimizin.

Resûlullah başlarını çevirdiler.

Adam çok üzüldü.

Dursun Fakîh hazretlerine;

“Ne olur, bir şeyler yapın da beni kabul etsinler” dedi.

Büyük velî dayanamadı.

Bir şeyler fısıldadı Efendimize.

Efendimiz kabul buyurdu onu.

Mübârek elini öperken uyandı.

Kan ter içindeydi.

Sabah dergâhta aldı soluğu.

Dursun Fakîh, ona döndü ve;

“O eli öpmek herkese nasip olmaz” buyurdu.

Şaşkınlığı iki kat oldu adamın!

Nefreti, hayranlığa dönüştü.

Sarılıp iki elini de öptü ve;

“Ne olur affedin beni” dedi.

● ● ●

Bu zât bir sohbetinde;

“Mümin, öleceği vakit Azrâil leyhisselâm gelir ve;

(Hiç korkma! Erhamürrâhimîne gidiyorsun. Asıl vatanına kavuşuyorsun. Büyük devlete erişiyorsun!) der. Böyle olan kimseye, bundan daha sevinçli bir haber olmaz” buyurdu.