07/02/2022 Pazartesi Köşe yazarı A.U

Büyük velî Bedîüddîn Sehârenpûri hazretleri, hocası İmâm-ı Rabbânî hazretlerine geldi.

Ve huzûruna çıkıp;

"Efendim, izniniz olursa memuriyeti bırakıp, gece gündüz hizmetinizle şereflenmek istiyorum" diye arz etti.

Hazret-i İmâm buyurdu ki:

"Memûriyeti sakın bırakma!"

Aradan zaman geçti.

Bedîüddîn yine sordu.

Yine izin vermediler.

Yıllar sonra İmâm-ı Rabbânî hazretleri ona icâzetini verdi.

O, icâzetini alıp ayrıldı.

Dostlarından biri bu zâta;

"Efendim, babam vefat etti. Hâlini merak ediyorum, acabâ azapta mı, yoksa nîmette midir?" diye sordu.

O, gözünü kapadı.

Biraz sonra açıp;

"Şu boyda, şu evsafta, şu kıyafette, bir şahıs gördüm. Hâlini sordum:

(İyiyim, bana yüksek bir makam verdiler. O makamdan buraya gelmek istemezdim ama siz çağırınca geldim) diyor” buyurdu.

Adam sevindi.

Ve kendisine;

"Efendim, benim babam, tam sizin târif ettiğiniz gibidir" dedi.

Hâlbuki Şeyh Bedîüddîn hazretleri, onun babasını hiç görmemişti ve tanımazdı.