"O, kimseden bir şey istemezdi..."
07/11/2020 Cumartesi Köşe yazarı V.T
Muhyiddîn-i Arabî buyurdu ki: “Fâtıma binti Müsennâ ölmeyecek kadar
yerdi!.."
Fâtıma binti Müsennâ hazretleri hanım evliyânın büyüklerindendir. 7. Hicri
asırda Endülüs’ün (İspanya) İşbîliyye (Sevilla) şehrinde
yaşamıştır. Fâtıma binti Müsennâ hazretleri, Muhyiddîn-i Arabî’yi çok
severdi. Kendisine; “Ben senin manevî annenim. Nûr ise senin normal annendir”
buyururdu. Muhyiddîn-i Arabî hazretlerinin annesinin ismi Nûr idi ve sık sık
Fâtıma hazretlerini ziyâret ederdi.
Muhyiddîn-i Arabî hazretleri Rûh-ül-kuds isimli eserinde şöyle anlatıyor:
“Ben, Fâtıma binti Müsennâ’ya yetiştim... Dikkat ettim, hiçbir şey
yemiyordu. İnsanlar yemek olarak kapısının önüne bir şey koyarlarsa, onlardan
ölmeyecek kadar yerdi. Ben yanına oturduğumda, yüzüne bakmaya utanır,
hayâ ederdim. 90 yaşının üzerinde olduğu hâlde, kendisini gören çok genç
zannederdi. Kendi hâlinde yaşardı. Dünyâ ile alâkası yoktu. Kimseden bir şey
istemezdi. Bir ihtiyâcı olsa, görülmesi icâb eden bir işi meydana çıksa,
Fâtiha-i şerîfeyi okur, Allahü teâlânın izni ile o şey hemen hallolurdu. Onun
kalması için, kendi elimle hurma dallarından bir ev yaptım. Orada kalırdı.
Huzûruna benden başka kimsenin girmesine müsâade etmezdi. 'Niçin sâdece ona
izin veriyorsunuz da başkalarına müsâade etmiyorsunuz?' diye suâl edildiğinde,
cevaben buyurdu ki:
-Başkaları yanıma geldikleri zaman yarım olarak gelirler.
Yani kendileri gelirler, fakat kalpleri; işlerinin, dünyalıklarının,
evlerinin, ailelerinin yanında kalıyor. Ancak Muhyiddîn benim evlâdımdır.
Gözümün nûrudur..."
Muhyiddîn-i Arabî, Fütûhât-ı Mekkiyye kitabında şöyle anlatıyor:
“Bir gün Fâtıma hazretlerinin yanında oturuyorduk. Bir kadın gelerek;
-Ey kardeşim! Benim kocam Endülüs’te Şeriş (Jerez de la Frontera)
beldesinde bulunuyor. Haber aldım ki, orada birisi ile evlenmiş. Siz bu hâle ne
dersiniz? dedi.
Fâtıma binti Müsennâ hazretleri Fâtiha-i şerîfe ve başka şeyler okudu. Ben
de onunla beraber okudum.
-Fâtiha-i şerîfeden, kocanı getirmesini istedim, buyurdu.
Okuduğu Fâtiha, Allahü teâlânın izni ile insan sûretine (şekline) geldi.
Ona;
-Ey Fâtiha-ül-kitâb! (Fâtiha sûresi) Şeriş şehrine git! Bu kadının kocasını
getir! Gelmek istemezse bile sen bırakma! Mutlaka getir! dedi.
Aradaki mesafe çok uzun olmasına rağmen, Allahü teâlânın izni ile o kadının kocası bir anda evine geldi."
