10/03/2022 Perşembe Köşe yazarı A.U

Hazret-i Ebû Talha (radıyallahü anh), harplerde Resûlullaha saldıran müşriklere karşı vücûdunu siper eder, hiç kimseyi Ona yaklaştırmazdı.
Ok atmakta mâhir idi.
Okları hep isabet ederdi.
Her oku bir müşriki haklardı.
Harplerde daima Resûlullah’la birlikte olur, Onu tâkip eder, müşrik oklarının Sevgili Efendimize isabet edeceğinden çok fazla korkardı.
Bu sebeple;
"Yâ Resûlallah! Anam babam, canım sana kurban olsun. Mübârek başınızı kaldırmayın ki, size bir düşman oku isabet etmesin" derdi.
Bu konuda tir tir titrerdi.
Sonra yine ok atardı.
Okçuların pîriydi.
● ● ●
Onun derdi Resûlullah’tı.
Zaman zaman kendilerine;
"Yâ Resûlallah! Onlar beni öldürmedikçe sana ulaşamazlar. Ben ölmedikçe size bir şey olmaz" diyerek Resûlullahı kendi nefsine tercih ederdi.
Sesi gâyet gürdü.
Harplerde nâra atardı.
Yâni şiddetli bağırırdı.
Ve düşmana korku salardı!
Bunun için Efendimiz;
“Asker içinde Ebû Talha'nın sesi, yüz askerden daha tesirlidir" buyururdu.