"Bu mendili yanından ayırma!"
11/10/2019 Cuma Köşe yazarı A.U
Seyyid Ebül Vefâ hazretlerinin zamânında bir Müslüman şiddetli bir hastalığa
yakalandı.
Doktor ilâç kâr etmedi.
Nihâyet bir gün;
"Bu hastalıktan şifâya kavuşursam Seyyid Ebül Vefâ hazretlerine, bin
dînar hediye edeceğim" diye nezirde bulundu...
Birkaç gün geçti...
Tamâmen iyileşti.
Hemen "bin dînar" parayı alıp, Seyyid Ebül Vefâ hazretlerine
gitti ve yaptığı nezri söyleyip hediye etti bu parayı kendilerine.
O da kabul etti.
Ve bir mendil çıkardı.
Ona hediye edip;
“Bu mendili yanından ayırma! Allah'ın izniyle her türlü belâdan muhâfaza
olursun” buyurdu.
O, mendili aldı.
Teşekkür etti.
Ve izin alıp memleketine gitmek üzere düştü yollara. Issız bir ormandan
geçiyordu ki, koca bir “aslan” çıktı karşısına.
Kaçacak yer yoktu...
Ne yapacağını şaşırdı.
Hayvan, kükreyerek yaklaşıyordu ki, korkusundan "Kelime-i şehâdeti”
söylemeye başladı gayriihtiyârî!
O esnâda “mendili” hâtırladı.
Sevinip hızla cebinden çıkardı...
Ve hayvana doğru tuttu onu.
Hayvan, mendili görür görmez sakinleşti birden...
Başını öne eğdi.
Edeple yaklaştı.
Ve o mendile yüz sürüp yavaş yavaş uzaklaştı oradan.
Bir "suçlu çocuk" gibi...
