20/02/2025 Perşembe Köşe yazarı A.U

Hak dostlarından Şeyh Sinan Efendi “rahmetullahi aleyh” Manisa erenlerindendir.

Bu zâtı seven birinin üç aylık bebeği hastalandı bir gün.

Doktorlar âciz kaldı.

İlâçlar fayda etmedi.

Anne baba çâresiz, getirip bırakıverdiler çocuğu bu zâtın kollarına.

Mecburdular.

Ve kendisine;

“Hocam! Bu yavrumuz çok hastadır” dediler.

Büyük velî sordu:

“Doktora götürdünüz mü?”

“Evet götürdük, lâkin hiç faydası olmadı” dediler.

Mübârek üzüldü!

Az tefekkür etti.

Onları tesellî edip;

“Üzülmeyin, Allahü teâlâ her şeye kâdirdir. Darda bırakmaz kullarını. Bu çocuğa da şifâ verir inşallah. Bana öyle geliyor ki, bu çocuk hem iyileşecek, hem de uzun ömürlü olacak” buyurdu.

Duyduklarına inanamadılar.

“Ağzınıza sağlık hocam” dediler. Büyük velî, çocuğa nazar edip “Zannım odur ki; bu çocuk yüz yaşını doldurur” buyurdu.

Garipler, sevinçlerinden ne diyeceğini bilmediler.

O zât, bebeği aldı.

Ve annesine verip;

“Al bacım. Şu anda ben bunu yüz yaşını geçmiş, saçları, sakalları bembeyaz olmuş bir hâlde görüyorum” buyurdu.

Hakîkaten çocuk şifâ buldu. Ve yüz yaşının üzerinde vefât etti...