20/03/2022 Pazar Köşe yazarı A.U

Selâhaddîn Eyyûbî, bir ömrü müddetince İslâma hizmet etti. Nihâyet ölüm hastası oldu.

Sandıktan kefenini aldı.

Mızrağının ucuna bağladı.

Ve onu bir tellâla verip; “Bunu sokak sokak gezdir ve (Ey ahâlî, bakın görün ki Sultan Selâhaddînin sonu budur işte. Bu kadar şân şöhret sâhibiyken, dünyadan bir şu kefenle gidiyor) diye seslen!” dedi.

Tellâl, emri yerine getirdi.

Onun bu hareketi, dünya mağrûrlarına bir ders ve ibret oldu.

● ● ●

Çok mühim işlerle meşgulken bile halkıyla ilgilenir, isteklerini yerine getirirdi.

Bir gün küffarla savaşıyordu.

Yaşlı bir kadın geldi yanına.

Bir sıkıntısını anlatıp;

“Bu işimi hâllet!” dedi.

Cevâben kadıncağıza;

“Bak bacım, şu anda zorlu bir savaş hâlindeyiz” dedi.

Kadın ısrar edip;

“Ben anlamam!” dedi.

“Yarın gelsen olmaz mı?”

“Olmaz, şimdi hâllet.”

“Şimdi zor, yarın hâlledeyim.”

Kadın;

“Şimdi hâlledemeyeceksen ne diye hükümdar oldun?” dedi.

Koca Sultan boynunu büküp;

“Peki bacım” dedi.

Savaşa ara verip işini hâlletti.

Helâllik dileyip harbe devam etti...