Rabbimiz bir kulunu severse...
21/09/2023 Perşembe Köşe yazarı A.U
Kûfe’de doğup Basra’da vefât eden Süfyân-ı
Sevrî hazretlerinin, ölüm hastalığında çok karnı
ağrıyordu.
Bu sebeple, sık sık abdesti bozuluyordu.
Ama her defâsında tekrar abdest alır, en ufak bir gevşeklik
göstermezdi bu hususta.
Abdestli ölmek istiyordu.
Hep buna duâ ediyordu.
Bunun için bir dakika bile abdestsiz bulunmazdı. Bu yüzden, “altmış
defâ” abdest aldı bir gece.
Ve vefâtı yaklaştı.
Yakınlarını çağırıp;
“Vakit
tamam, beni yere indirin!” dedi.
Derhâl yere indirdiler.
Ve bu durumu, dostlarına söylemek için dışarı çıktıklarında,
yüzlerce sevdiğinin kapıda toplanmış olduğunu gördüler. İnsanlar içeri
giriyorlardı ki, Hazret-i Süfyân “Allah!” dedi ve
rûhunu teslim etti.
O an bir “Ses” duyuldu.
Ses gâipten geliyor ve;
“Takvâ
sâhibi Süfyân, Rabbine vâsıl oldu!” diyordu.
● ● ●
Bu zât bir sohbetinde “Rabbimiz bir kuluna acır ve onu
severse, ona iki şey verir. Birincisi; sevdiği bir kulunu, meselâ bir evliyâ
zâtı tanıtır ve onun vâsıtasıyla onu kendine çeker” buyurdu.
Sordular ki:
“İkincisi ne efendim?”
Cevâbında;
“İkincisi
de ona, hayırlı bir iş, bir meslek nasîb eder. Allahın; bir kulunu sevdiğinin
alâmeti; onun, hayırlı işlerle meşgul olmasıdır” buyurdu.
