23/03/2022 Çarşamba Köşe yazarı A.U

Pîr Alî Aksarâyî hazretleri, bir sohbetinde şu menkîbeyi anlatır:

Mûsâ Nebî, bir gün;

“Yâ Rabbî! Cennette benim komşum kim olacak?” diye sorar.

Hak teâlâ buyurur ki:

“Falan beldede filân kasaptır.”

O bunu öğrenir, o beldeye varır.

Evini öğrenip kapıyı çalar.

Kasap, Onu güler yüzle karşılar.

“Hoş geldiniz!” der, içeri alır.

Başköşeye oturtur hâtırını sorar.

Sonra izin isteyip mutfağa varır.

Önceden pişirdiği (eti) alır.

Küçük küçük lokmalara ayırır.

Tavanda asılı bir zembil vardır.

Onu yavaşça indirir.

Mûsâ Nebî bakar ki zembilin içinde yaşlı bir kadıncağız var.

Pîr-i fânî bir ihtiyar.

Kasap, etini yedirir, yerine asar.

Mûsâ Nebî ona sorar:

“Zembildeki kimdi?”

“Annemdi.”

“Onu indirip ne yaptın?”

“Bezini değiştirdim, karnını doyurdum ve yerine astım.”

“Peki hizmet bitince o bir şeyler mırıldandı, sana ne dedi?”

“Yâ rabbî, oğlumu Mûsâ Peygambere komşu et, diye (duâ) etti. Ben de (âmin) dedim."

“Her gün böyle duâ eder mi?”

“Evet, eder.”

Mûsâ Nebî kendini tanıtıp;

“Mûsâ benim, seni tebrîk ederim. Cenâb-ı Hak, annenin duâsını kabûl etti ve bizi Cennette komşu eyledi” buyurur.