Ebû Hüreyre'yi ancak müminler sever...
24/10/2020 Cumartesi Köşe yazarı A.D
Hazret-i Ebû Hüreyre, Müslüman olduktan sonra, annesinin de iman etmesini
çok istiyor, bunun için çok uğraşıyordu. Ve bir gün...
Eshâb-ı kirâmdan Ebû Hüreyre (radıyallahü anh) hazretleri en çok hadîs-i
şerîf rivâyet eden mübarek bir zattır... Hicretin 7. senesinde Müslüman
oldu...
Yemen’den yetmiş kişiden fazla mümin, bir kâfile hâlinde Medîne’ye
geldiler... Ebû Hüreyre bir an önce Peygamberimizi görmek, O’na kavuşmak
aşkıyla yanıyordu. Yolculuğun uzun sürmesinden sıkılıyor,
sabırsızlanıyor; "Ey yolculuk gecesi! Bıktım yolun uzunluğundan ve
sıkıntısından. Fakat bu yolculuktur kurtaran beni, küfür inkâr yurdundan" manasında
şiirler söylüyordu...
Nihayetinde Resûlullaha kavuştu ve bir daha Yemen’e dönmedi.
Gece gündüz Resulullah efendimizin yanından hiç ayrılmadı. Peygamberimizin
vefatına kadar dört sene böyle devam etti. Ebû Hüreyre şöyle demiştir:
-Benim çok hadîs rivâyet etmemin sebebi şudur: Ben fakîr bir kimseydim.
Belli bir işim yoktu. Her zaman Resûlullah efendimize hizmet ediyordum.
Muhâcirler çarşıda, pazarda alışverişle; ensâr da kendi malları, mülkleriyle
uğraşırken, ben Resûlullah efendimizin yanında bulundum. Dolayısıyla
diğerlerinden daha çok şey duydum.
***
Ebû Hüreyre bir gün kaftanının içinde küçük bir kedi taşıyordu. Resûlullah
Efendimiz onu görünce "Nedir bu?" diye sordu. O da
"Kedicik" diye cevap verdi.
Bunun üzerine Resulullah Efendimiz ona;
-Yâ Ebâ Hüreyre [Ey kedicik babası] buyurdu. Ebû Hüreyre o
günden sonra bu isimle meşhur olup, esas ismi
olan "Abdurrahmân" unutuldu...
***
Hazret-i Ebû Hüreyre, Müslüman olduktan sonra, annesinin de iman etmesini çok
istiyor, bunun için çok uğraşıyordu. Fakat bir türlü muvaffak olamıyordu. Bu
hususta şöyle anlatmıştır:
"Bir gün Peygamberimizin huzuruna girip dedim ki:
-Yâ Resulallah! Annemi İslâma davet ediyorum, bir türlü kabul etmiyor. Bugün de
Müslüman olmasını söyledim. Bana hoş olmayan sözlerle karşılık
verdi. Hidâyete kavuşması için dua buyurunuz.
Bunun üzerine Resulullah efendimiz (Allahım Ebû Hüreyre’nin annesine
hidâyet ver!) diye dua buyurdu. Duâyı alınca sevinerek eve gittim. Eve
varınca annem 'Ey oğlum, ben Müslüman oldum' dedi. Ben sevincimden yerimde
duramıyordum. Tekrar Resulullahın huzuruna koştum, sevincimden ağlayarak
annemin Müslüman olduğunu müjdeledim. Dedim ki:
-Yâ Resulallah! Annemi ve beni müminlerin sevmesi için, bizim de müminleri
sevmemiz için dua ediniz.
Resulullah Efendimiz (Allahım, şu kulunu ve annesini mümin kullarına,
müminleri de onlara sevdir) buyurarak dua etti. Artık beni bilen ve
gören her mümin sevdi...
Evet, bu hadis-i şerif de bize gösteriyor ki; Hazret-i Ebû Hüreyre'yi ancak müminler sever. Ne diyelim; kişi sevdiği ile beraberdir...
