26/08/2024 Pazartesi Köşe yazarı A.U

Evliyânın büyüklerinden Behâeddîn-i Buhârî hazretleri, orta boylu, nûrlu ve sevimli bir zâttı.

Mübârek sakalının beyazı daha çoktu.

Ne hızlı yürürdü, ne de çok yavaş.

Güler yüzlü ve tatlı dilliydi.

Konuşurken mübârek yüzünü konuştuğu kimseye döndürür ve tâne tâne konuşurdu.

Kahkahayla gülmezdi.

Tebessüm ederdi.

Kimseyi küçük görmezdi.

Güleryüzle karşılardı herkesi.

Ama celâllenip de kaşını çattığında, heybetinden kimse duramazdı karşısında!

Şemâili, aynen Resûlullah’a benzer, her hâli Onun sünnetine tam uygun olurdu.

● ● ●

Behâeddîn-i Buhârî hazretlerinin talebesi Alâeddîn-i Attâr hazretleri şöyle anlatıyor:

Mübârek hocam çok fakîrdi.

Kışın sergi olmazdı evinde.

Namazlarını, eski bir kilimin üzerinde kılardı.

Helâlden kazanmaya çok dikkat eder, haramdan bir çekirdek bile girmezdi kazancına.

Fakîr olduğu kadar, “cömert” bir zât idi.

Hediye getirene, katbekat verirdi.

Nafakasını kendi temin eder, tarlasını bizzat kendi eker ve kendi biçerdi.

Her işinde sünnete uyardı.

Sonra ‘yemek’te çok titizdi.

Ekmeğini evde pişirttirir, misâfirine bizzat kendi hizmet etmeyi severdi.