"Anneciğim, şunu bilesin ki!..''
28/04/2020 Salı Köşe yazarı A.U
Sa'd bin Ebî Vakkâs “radıyallahü anh” Müslüman olunca, annesi
sinirlendi.
Geri döndürmek istedi.
Bunun için çok uğraştı.
Meselâ bir gün ona;
"Allah'ın, (Annenizi üzmeyin, sözünü dinleyin) dediğini
söyleyen sen değil misin?" dedi.
Cevâben (Evet) dedi.
Annesi buna sevindi.
Ve kendisine;
"Ey oğlum! Vallâhi sen Muhammed'in dînini inkâr etmedikçe, ağzıma bir
lokma ekmek koymayacağım. Açlıktan öleceğim, sen de (anne kâtili)
olacaksın" dedi.
O, annesini seviyordu.
Ama, bu iş başkaydı.
Bütün kalbiyle inanmıştı.
Annesinin bu isteğini reddetti.
O ise bunda kararlıydı.
Hiç yemek yemiyordu.
Su da içmiyordu.
Hazret-i Sa'd, verdi karârını.
Geçti annesinin karşısına;
"Anneciğim, şunu bilesin ki, senin (yüz) canın olsa ve her birini,
benim İslâmdan dönmem için versen, yine dînimden vazgeçmem. Bunda kesin
kararlıyım. Artık ister ye, ister yeme!" dedi.
Annesi Onu dinledi.
Ama çok hayret etti.
Bu derece dînine bağlılığını, îmânındaki (akıl almaz) sebâtını ve kesin
kararlılığını aklına sığdıramadı.
Artık çâresiz kalmıştı.
Yemeye içmeye devâm etti...
