Her duâsı kabul olurdu...
30/04/2020 Perşembe Köşe yazarı A.U
Sa'd bin Ebî Vakkâs hazretleri, "radıyallahü anh"
her duâsı kabul olan bir zât idi.
Ömrünün sonlarına geldi.
Gözleri görmez oldu.
Bir ara Mekke'ye geldi.
Mekke halkı etrafına toplanıp;
"Bana duâ et, bana duâ et” derlerdi.
O da her birine duâ ederdi.
Bir sahâbî anlatıyor:
Ben henüz genç idim.
Yaklaşıp kendimi tanıttım.
Ve kendisine;
"Amca! Siz herkese duâ ediyorsunuz. Kendiniz için de duâ etseniz de,
gözleriniz açılsa olmaz mı?" dedim.
O, gülümseyerek;
"Oğlum, Allahü teâlânın takdîriyle gözümün görmemesi, görmesinden
güzeldir" buyurdu.
● ● ●
İslâmiyetin ilk yıllarıydı.
Müminler, müşriklerden çok ezâ cefâ görüyorlardı.
Zîra müşriklerin sayısı çoktu.
Müminlerse azınlıktaydı.
Onlara güç yetiremiyorlardı.
Hazret-i Sa'd, ilk Müslümân olan sahâbîlerle, bir vâdide namaz
kılıyorlardı.
Müşrikler bunu öğrendiler.
Ve mâni olmak için gittiler.
Hazret-i Sa'd, etrafa baktı.
Yerde bir deve kemiği gördü.
Onu alıp, bir müşrikin başına çaldı.
Müşrik, kanlar içinde kaldı.
Diğerleri kaçtılar.
Hazret-i Sa'd, Allah yolunda ilk (kâfir kanı döken) Sahâbî oldu...
