25/11/2024 Pazartesi Köşe yazarı A.U

Sehl bin Abdullah-ı Tüsterî hazretleri, Horasan evliyâlarındandır.

Bir gün bu zâta biri gelip;

“Efendim, ben köseyim, duâ edin de sakalım çıksın” dedi.

Büyük zât cevâben;

“Elini yüzüne sür!” buyurdu.

Adam sürünce şaşıp kaldı.

Zîra bir tutam sakal geldi eline.

Hem de gür olanından.

“Nasıl olur?” demeyin.

Allah, her şeye kâdirdir.

Cenâb-ı Hak, evliyâ kullarını mahcup etmemek için böyle kerâmetleri yaratır.

Onun, her şeye gücü yeter.

● ● ●

Sehl bin Abdullah Tüsterî hazretlerinin bir oğlu vardı ki, henüz küçükken hâl ehliydi.

Meselâ yiyecek isterdi.

Annesi ona;

“Rabbinden iste!” derdi.

O da secdeye kapanırdı.

Ve Rabbinden isterdi.

O arada annesi istediği yiyecekleri getirip yanına koyardı gizlice.

Çocuk, secdeden kalkıp o şeyleri görünce sevinir ve annesinin koyduğunu bilmediği için Allahü teâlâdan bilirdi.

Bir gün annesi yoktu.

O, yine acıktı.

Her zamanki gibi secdeye kapanıp bâzı şeyler istedi Rabbinden.

Secdeden kalktığında, o şeyleri yanında gördü.

O sırada annesi girdi içeri.

Yanındakileri görünce;

“Bunlar nereden geldi oğlum?” diye sordu.

Çocuk ona;

“Her gün gelen yerden anneciğim” diye cevap verdi.