Hubb-i fillah buğd-i fillah ne demektir?
Hubb-i fillah ve buğd-i fillah
CEVAP
Sevdiklerini sırf Allah rızası için sevmek, düşmanlık ettiklerine de sırf Allah
rızası için düşmanlık etmek demektir. Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
(İbadetlerin en kıymetlisi, Allah için sevmek ve Allah için düşmanlıktır.) [Ebu
Davud]
(İnsan, dünyada kimi seviyorsa, ahirette onun yanında olacaktır.) [Buhari]
(Cebrail aleyhisselam gibi ibadet etseniz, müminleri, Allah için sevmedikçe
ve kâfirleri Allah için kötü bilmedikçe, hiçbir ibadetiniz, hayrat ve
hasenatınız kabul olmaz!) [Ey Oğul İlm.]
Allahü teâlâ, Hazret-i Musa’ya sordu:
- Ya Musa, benim için ne işledin?
- Ya Rabbi, senin için namaz kıldım, oruç tuttum, zekât verdim, zikrettim.
- Ya Musa, kıldığın namazlar, seni Cennete kavuşturacak yoldur, kulluk
vazifendir. Oruçların, seni Cehennemden korur. Verdiğin zekâtlar, kıyamette,
sana gölgelik olur. Zikirlerin de, o günün karanlığında, sana ışıktır. Bunların
faydası sanadır. Benim için ne yaptın?
- Ya Rabbi, senin için ne yapmak gerekirdi?
- Sırf benim için dostlarımı sevip, düşmanlarıma düşmanlık ettin mi?
Musa aleyhisselam, Allahü teâlâ için yapılması gereken en kıymetli
amelin, Hubb-i fillah ve Buğd-i fillah olduğunu anladı. (Mektubat-ı
Masumiyye)
İmam-ı Rabbani hazretleri buyuruyor ki:
Muhammed aleyhisselama uymak için, Onu tam ve kusursuz sevmek lazımdır. Tam ve
olgun sevginin alameti de, onun düşmanlarını düşman bilip sevmemektir. Sevgiye
müdahene [gevşeklik] sığmaz. İki zıt şeyin sevgisi bir kalbde, bir arada
yerleşemez. Cem-i zıddeyn muhaldir. Yani iki zıddan birini sevmek, diğerine
düşmanlığı gerektirir. (1/165)
Doğru imanın alameti, kâfirleri düşman bilip, onlara mahsus olan ve kâfirlik
alameti olan şeyleri yapmamaktır. Çünkü İslam ile küfür, birbirinin aksidir.
Bunlardan birine kıymet vermek, diğerine hakaret ve kötülemek olur. Allahü
teâlâ, habibi olan Muhammed aleyhisselama, İslam düşmanları ile savaşmayı ve
onlara sertlik göstermeyi emrediyor. Allahü teâlâ, kâfirlerin, kendi düşmanı ve
Peygamberinin düşmanı olduklarını bildiriyor. Allah’ın düşmanlarını sevmek ve
onlarla kaynaşmak, insanı Allah’a düşman olmaya sürükler. Bir kimse, kendini
Müslüman zanneder, Kelime-i tevhidi söyleyip, inanıyorum der. Namaz kılar ve
ibadet yapar. Halbuki, bilmez ki, böyle, [Allah’ın dostlarını sevmemek veya
Allah’ın düşmanlarını “şu iyilikleri de var” diye sevmek] gibi çirkin
hareketleri, onun imanını temelinden götürür. (1/163)
Muhammed Masum hazretleri buyurdu ki:
Sevgi, sevgilinin dostlarını sevmeyi, düşmanlarına düşmanlık etmeyi gerektirir.
Bu sevgi ve düşmanlık, âşıkların elinde ve iradesinde değildir. Seviyorum diyen
bir kimse, sevgilisinin düşmanlarından uzaklaşmadıkça sözünün eri sayılmaz.
Buna yalancı denir. Sevgi, sevgilinin her şeyini sevmeyi gerektirir. Büyükler,
(Sevdiğin zatı inciten kimseye gücenmez isen, köpek senden daha iyidir)
demişlerdir. Allahü teâlânın düşmanlarını sevmek, insanı Allah’tan
uzaklaştırır. Onun düşmanlarından uzaklaşmadıkça, sevgiliye dost olunmaz.
Kâfirleri sevmemek, Kur’an-ı kerimde açıkça emredilmiştir. Kur’an-ı kerime
uymamız farzdır. (1/29)
Kâfirleri sevmeyi haram eden âyet-i kerimelerden birkaçının meali şöyle:
(Ey iman edenler, Yahudileri de, Hristiyanları da dost edinmeyin!
Onlar, [İslam’a olan düşmanlıklarında] birbirinin dostudur.
Onları dost edinen de onlardan [kâfir] olur. Allahü
teâlâ, [kâfirleri dost edinip, kendine] zulmedenlere hidayet
etmez.) [Maide 51]
(Ey iman edenler, benim ve sizin düşmanınız olanları dost edinmeyin, onları
sevmeyin!) [Mümtehine 1]
Allahü teâlâ, Eshab-ı kiramı, (Kâfirlere gadab ederler, birbirlerine
merhametlidirler) diye övmektedir. (Feth 29)
Halife Ömer’e, (Hire’li bir hristiyan var. Çok zeki, yazısı da çok güzel, bunu
kendine kâtip yap) dediler. Kabul etmedi. Aşağıdaki âyet-i kerimeyi
okuyup, (Mümin olmayan birini dost edinemem) dedi
Ebu Musel Eşari hazretleri anlatır: Halife Ömer’e dedim ki:
- Hristiyan katibim çok işe yarıyor.
- Niçin, bir Müslüman katip kullanmıyorsun? (Ey müminler! Yahudi ve
hristiyanları sevmeyin) âyetini işitmedin mi?
- Dini onun, katipliği benim.
- Allahü teâlânın hakir ettiğine ikram etme! Onun zelil ettiğini aziz
eyleme! Allah’ın uzaklaştırdığına yaklaşma!
- Basra’yı onunla idare edebiliyorum.
- Hristiyan ölürse ne yapacaksan, şimdi onu yap! Hemen onu değiştir!
Kâfirleri sevmemek gerekir ise de, dinimizin emri gereği, onlara eziyet etmek,
kalblerini incitmek haramdır. Sevmemek ayrı, onları üzmek ayrı şeydir. Onlarla
ticaret yapılır, aldatılmaz, kötülük yapılmaz. Herkese olduğu gibi onlara da
iyi davranmak lazımdır. Hatta hidayete kavuşmaları, Müslüman olmaları için dua
da edilir.
Dinimizde ırk üstünlüğü yoktur. Bir hadis-i şerifte, (İnsanlar [insan
olarak] bir tarağın dişleri gibi eşittir) buyurulmuştur. (İbni
Lâl)
Bunun için kâfir de olsa, bir kimseden kendini üstün görmek caiz değildir.
Çünkü kâfir, Müslüman olup ebedi saadete kavuşabilir, Müslüman da, Allah
korusun küfre düşüp Cehennemlik olabilir.
Kişi sevdiği ile beraber olur
Sual: Ahirette, kişi sevdikleri ile beraber olacağına göre, bir kimse,
hem Cennete gidecek iyileri, hem de Cehenneme gidecek kötüleri severse, nereye
gider?
CEVAP
İyi ile kötüyü sevmek, temiz ile pisliği karıştırmak demektir. Karışım pis
olur. Bir kimse, hem Peygamber efendimizi, hem de Ebu Cehil'in itikadını sevse
Cehenneme gider.
(Allah ve Resulünü seviyorum) diyen bir zata, Peygamber efendimiz buyurdu ki:
(Kıyamette sevdiklerinle beraber olursun.) [Müslim]
Âlimler, (Kişi sevdiği ile beraber olur) hadis-i şerifini
şöyle açıklıyor:
Bir kimse, salih bir mümini sever, onun gibi itikada sahip olup, onun gibi amel
işlemeye gayret eder, Allah dostlarını dost, Allah düşmanlarını da düşman
bilirse, ahirette sevdiği kimse ile birlikte Cennette olur.
Bir kimse de hem Müslümanları, hem de gayrimüslimleri sever, gayrimüslimlerin
itikadlarını beğenirse, gayrimüslimlerle birlikte Cehenneme gider. (Kişi
sevdiği ile birlikte olur) demek, sevdiği kimsenin derecesine kavuşur demek
değildir. Fakat iyileri sevdiği için, Cennette onlarla birlikte olur. Herkes
imanının parlaklığına, kuvvetine göre farklı derecelerde bulunur. (Mektubat-ı
Rabbani, Hadika)
Ahirette iyilerle beraber olabilmek için, dünyada da onlarla beraber olmak,
onları sevmek, onların yolundan gitmek gerekir. Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
(Arşın etrafında nurdan kürsülerde, nur gibi parlayan zatlar bulunur.
Peygamberler ve şehitler bunlara imrenir. Bunlar, Allah için birbirini seven,
Allah için buluşan, Allah için birbirini ziyaret edenlerdir.) [Nesai]
(Allahü teâlâ buyurur ki: Benim için birbirini ziyaret eden sevgimi kazanır.
Benim için birbirini seven sevgime mazhar olur. Benim için veren, sevgimi hak
eder. Benim için birbirine yardım eden, muhabbetimi kazanır.) [Hakim]
(Birbirini Allah için seven iki kişinin Allah katında en kıymetlisi,
arkadaşını daha çok sevendir.) [Hakim]
İsa aleyhisselam, (Allah düşmanlarına buğzederek, Allahü teâlânın
sevgisini kazanın! Onlardan uzaklaşarak Allah’a yaklaşın! Onlara kızarak
Allah’ın sevgisini arayın! Gördüğünüz zaman Allahü teâlâyı hatırlatan, sözü ile
iyiliklerinizi artıran ve sizi iyiliğe teşvik edenlerle arkadaşlık
ediniz!) buyurdu.
Allahü teâlâ Musa aleyhisselama: (Herhangi bir arkadaşın, seni benim
sevgime teşvik etmezse, o senin düşmanındır) buyurdu.
(Allahü teâlâ, "Benim için birbirini seven, benim için toplanıp
dağılan, benim için birbirini ziyaret eden, benim için birbirine yedirip içiren
kimseleri severim" buyurdu.) [İ.Malik]
(Kıyamette Arşın gölgesinde bulunacak yedi sınıf kimseden biri de Allah için
birbirini seven, Allah için toplanıp Allah için dağılan kimselerdir.) [Buhari]
Böyle Allah sevgisi olur mu?
Sual: Bazıları hem Allah’ı seviyoruz diyorlar, hem de Allah’a
inanmayanlarla dostluk kurup, onlarla birlikte olmaktan rahatsız olmuyorlar.
Böyle Allah sevgisi olur mu?
CEVAP
Kur'an-ı kerim ve hadis-i şerifler, Allahü teâlânın kâfirlere düşman olduğunu,
açıkça bildiriyor. Onun düşmanlarını seven, Onu sevmiş olur mu? Kâfirler,
Allahü teâlânın düşmanı olmasalardı, (Buğd-i fillah)vacip olmazdı.
İnsanı Allahü teâlânın rızasına kavuşturacakların en üstünü olmaz ve imanın
kemaline sebep olmazdı.
Sevenin, sevgilinin sevdiklerini sevmesi ve sevmediklerini sevmemesi gerekir.
Bu sevgi ve düşmanlık, insanın elinde değildir. Sevginin icabıdır. Burada,
diğer işlerde gereken iradeye ve kesbe ihtiyaç yoktur. Kendiliğinden hâsıl
olur. Dostun dostları, insana sevimli görünür. Düşmanları, çok çirkin görünür.
Bir kimse, birini seviyorum derse, onun düşmanlarından uzaklaşmadıkça, sözüne
inanılmaz. Ona münafık denir. Şeyhül-islâm Abdullah-ı Ensari diyor ki: (Ben
Ebul-Hasen Semunu sevmiyorum. Çünkü üstadım Hıdri’yi üzmüştü. Bir kimse, hocanı
üzer, sen de ondan üzülmezsen, köpekten aşağı olursun.)
Allahü teâlâ, Mümtehine suresinin dördüncü âyetinde mealen,(İbrahim’in ve
Onunla beraber olan müminlerin sözlerinden ibret alınız! Onlar, kâfirlere
dediler ki, biz sizden ve putlarınızdan uzağız. Dininizi beğenmiyoruz. Allahü
teâlâya inanıncaya kadar, aramızda düşmanlık vardır) buyurdu. Bundan
sonraki âyet-i kerimede mealen, (Bu sözlerinde sizin için ve Allahü teâlânın
rızasını ve ahiret gününün nimetlerini isteyenler için, ibret vardır) buyurdu.
Buradan anlaşılıyor ki, Allahü teâlânın rızasını kazanmak isteyenlere, bu
teberri [uzaklaşmak] gerekir. Allahü teâlâ mealen buyuruyor ki, (Kâfirleri
sevmek, Allahü teâlâyı sevmemektir. İki zıt şey, birlikte sevilemez.) Bir
kimse, seviyorum dese, fakat Onun düşmanlarından teberri etmese, bu sözüne
inanılmaz. Al-i İmran suresinin 28. âyetinde mealen, (Kâfirleri
sevenleri, Allahü teâlâ, azabı ile korkutuyor) buyurdu. Bu büyük
tehdit, çirkinliğin çok büyük olduğunu gösteriyor. (Mektubat-ı
Masumiyye c.3, m.55)
Sevginin icabını yapsın!
Bir âlim, çarşıdan geçerken, çocuğun birinin bir ihtiyarın yüzüne tokat
vurduğunu görür. Fakat ihtiyar, hiç ses çıkarmaz. Âlim, hayret edip sebebini
sorar. İhtiyar der ki:
- Ben buna, hatta daha fazlasına layığım.
- Niçin?
- Çocuktan sor!
Âlim çocuğa sorar:
- Evladım ihtiyara niçin tokat attın!
- Amca bu ihtiyar, bizi sevdiğini söylüyor. Fakat iki gündür, bizi görmeye
gelmedi. Ya seviyorum iddiasında bulunmasın! Yahut sevginin icabını yapsın!
Âlim, ağlayarak der ki:
(Bir mahlûku sevdiğini söyleyip de, sevgisinin gereğini yapmayan tokat yerse,
ya Halıkı sevdiğini söyleyip sevginin hakkını vermeyenin hali nice olur?
Elbette Rabbinden uzaklaşmak elemine maruz kalır.)
İmanın sahih ve muteber olması için gerekli şartlardan bazıları:
1- Havf ve reca arasında olmak: Yani Allah’ın azabından korkup,
rahmetinden ümit kesmemek.
2- Can boğaza gelmeden ve güneş batıdan doğmadan önce iman etmek.
3- Küfür alameti kullanmamak ve küfrü gerektiren söz söylememek.
4- Sevgi ve buğzu yalnız Allah için olmak. Kâfirleri dost edinmek
küfürdür.
5- Ehl-i sünnet vel cemaate uygun itikad etmek. (R.
Nasıhin)
<br
Allah’a imanın şartı
Sual: S. Ebediyye’de, (Müslümanları sevmek, kâfirleri
sevmemek, imanın şartıdır) deniyor. İmanın altı şartı arasında, böyle
bir şart var mı?
CEVAP
İmanın şartlarından ilki, Allah’a imandır. İman etmek için, sadece Allah var
demek yetmez, Allah’ı sevmek de şarttır. Bu sevginin şartı da, Allah için sevmek
ve Allah için buğzetmektir. İmanın altı şartında Allah’ı sevmek, onun
sevdiklerini sevip, düşmanlarını sevmemek de var. Bir âyet-i kerime meali:
(Allah’a ve kıyamet gününe iman edenler; babaları, kardeşleri ve akrabası
olsa da, Allah’ın ve Resulünün düşmanlarını sevmez.) [Mücadele 22]
Cenab-ı Hak, Hazret-i İsa’ya buyurdu ki: (Yer ve göklerdeki bütün
mahlûkatın ibadetlerini yapsan, dostlarımı sevip, düşmanlarıma düşmanlık
etmedikçe, faydası olmaz.) [K. Saadet]
Birkaç hadis-i şerif meali de şöyledir:
(İmanın esası ve en kuvvetli alameti, hubb-i fillah, buğd-i fillah, yani
Allah için sevgi, Allah için buğzdur.) [Ebu Davud, İ. Ahmed, Taberani]
(Din, Allah için sevmek ve Allah için buğz etmektir.) [Ebu Nuaym,
Hâkim]
(Üç şey imanın lezzetini artırır:
1- Allah ve Resulünü her şeyden çok sevmek,
2- Kendisini sevmeyen Müslümanı Allah rızası için sevmek,
3- Kâfirleri [onlar kendisini sevseler de] sevmemektir.) [Taberani]
Sual: Bir âlime (Hocandan ne öğrendin?) diye soruyorlar. O da,
(Hubb-i fillah, buğd-i fillah, yani kimler sevilir, kimler sevilmez onu
öğrendim) diyor. Bu o kadar önemli bir husus mudur?
CEVAP
Çok önemli bir husustur. İmanın da, ibadetlerin de esası, temeli bu husustur.
Elli dört farzdan biri de budur. Hubb-i fillah, Allah için
sevmek, Allah için dost olmak, buğd-i fillah, Allah için
buğzetmek, dargın durmak, sevmemek demektir. Bu husustaki hadis-i şeriflerden
birkaçının meali:
(Allah için seven, Allah için düşmanlık edenin imanı kâmildir.)[Ebu
Davud, Tirmizi]
(İmanın temeli, Müslümanları yani Allah’ın dostlarını sevmek ve kâfirleri
yani Allah’ın düşmanlarını, din düşmanlarını sevmemektir.) [İ.Ahmed]
İbadeti, takvası ihlâsı çok olan Müslümanı, az olandan daha çok sevmek gerekir.
Sevmek demek, onların yolunda bulunmak demektir. İsyanı daha çok olan, küfrü ve
fuhşu yayan kâfirleri daha çok sevmemek gerekir. Allah için düşmanlık edilmesi
gerekenlerin başında, insanın kendi nefsi gelir.
Kötüye iyi demek
Sual: Enver, Talat ve Cemal paşalar gibi, Osmanlı devletinin son
döneminde yaşayan bazı kimselerin yaptığı kötülükleri çeşitli yayınlardan
okuyoruz. Bunlardan mason olanları hakkında, (İyi paşaydı, iyi askerdi) demek
uygun olur mu?
CEVAP
Askerlik yönü başarılı bile olsa din düşmanı olan birine (iyi paşa) demek,
bunlara karşı sevgiye sebep olur. Kâfirleri sevmemek, imandandır. Mesela
ittihatçı paşalara, (iyi paşa) demek tehlikelidir.
Eskiden Vehhabilerin elinde olan ülkelere imrenip de, Vehhabilere sevgi
beslemesinler diye, âlimler, talebelerini umreye göndermemişlerdir. Hattâ hacca
giderken de, onların yaptığı eserlere rağbet edilmemesini, dünya işlerinde bile
olsa yaptıklarını beğenmemelerini söylemişlerdir.
Allah için sevmek
Sual: Bir arkadaşı, Allah için sevmenin önemi nedir?
CEVAP
Sevdiğini Allah için sevmek, imanın temelidir. Hadis-i şeriflerde buyuruluyor
ki:
(Allahü teâlâ Kıyamette buyurur ki: Benim azametim için birbirini sevenleri,
hiçbir himayenin bulunmadığı bugün, rahmetim altında himaye ederim.) [Müslim]
(Allah için dost olan kimseyi, Allahü teâlâ, Cennette hiçbir ameliyle
ulaşamayacağı yüksek dereceye yükseltir.) [İ. Ebi-d-dünya]
(Kıyamette Arş’ın etrafında, yüzleri ayın on dördü gibi parlayan insanlar
için kürsüler kurulur. Herkes feryat ve figan ederken onlar sakindir. Herkes
korku ve dehşet içindeyken onlar üzülmez. Bunlar, Allah için birbirini
sevenlerdir.) [Hâkim]
(Cennetin güzel köşkleri, Allah rızası için birbirini sevenler içindir.) [Ebu-ş-şeyh]
Allahü teâlâ, (Ya Davud, beni sevmekte sana uymayanla, arkadaşlık etme!
Çünkü onlar senin düşmanındır, kalbini karartır ve seni benden uzaklaştırmaya
çalışır) buyurdu. (İ. Gazali)
Hadis-i kudside Allahü teâlâ buyuruyor ki:
(Benim için birbirini sevenler, kıyamette nurdan öyle minberler üzerinde bulunur
ki, sıddıklar, şehitler ve peygamberler onların makamına imrenirler.) [Taberani]
Kendisi için istemek
Sual: Buhari’deki, hadiste, (Kendisi için sevdiğini, din
kardeşi için de sevmeyen gerçek mümin olamaz) deniyor. Kötü birini
veya bir kâfiri düşünelim, kumarı sever, içkiyi sever, çalgıyı sever, haramları
sever. Şimdi bu kimse, kendi sevdiği şeyleri, kardeşi için sevmezse, gerçek
mümin olamıyor mu?
CEVAP
İmam-ı Rabbani hazretleri, (Şartsız bildirilen hükümlerin, şartları olduğu
bilinmelidir) buyuruyor. Yukarıda bildirilen hadis-i şerifin bazı şartları
vardır. Hadis-i şerifte mümin kişiden bahsediliyor.
Mümin kendisi için iyi şeyleri ister. Şehit olmak ister, Cennet’e gitmek ister.
Sağlıklı yaşamayı ister. Helal, temiz ve iyi mal ister. Kendisi için istediği
bu şeyleri mümin kardeşi için de ister. İstemezse, hakiki iman sahibi olamaz.
Kendisi için istemediğini mümin kardeşi için de istemez. Başka bir hadis-i
şerifte de, hubb-i fillah ve buğd-i fillahınbir
anlamının da, kendisi için sevdiğini, başkaları için de sevmek, kendisi için
sevmediğini başkaları için de sevmemek demek olduğu bildirilmiştir. Demek ki
gerçek mümin, istediğini Allah için isteyecek, istemediğini de Allah için
istemeyecek. Kendisi için istediği nimetleri din kardeşi için de isteyecek, kendi
için istemediği felaketleri din kardeşi için de istemeyecektir.
Sevmek ve iman
Sual: (Birbirinizi sevmedikçe iman etmiş olamazsınız) hadisinden
maksat nedir? Bir Müslümanı sevmemek imansızlık mıdır?
CEVAP
Müslümanı, Müslüman olduğu için sevmek zorundayız. Buna hubb-i fillah yani
Allah için sevmek denir. Bir Müslüman bize zulmettiği için, alacağımızı
vermediği için veya başka yanlış işlerinden dolayı sevmezsek imanımıza zararı
olmaz, çünkü imanını değil, yanlış hareketlerini sevmiyoruz. Din kardeşlerimizi
sevmek ve onlarla beraber olmak ise, iman alametidir.
Sevgide ölçü
Sual: Bir kimsenin, Allah'ı, Resulünü, İslâm âlimlerini ve hocasını
sevdiği nasıl anlaşılır?
CEVAP
Allahü teâlânın emirlerine uyup, yasakladıklarından kaçan kimse, Allah'ı
seviyor demektir. Onun emir ve yasaklarına riayet etmeyen de sevmiyor demektir.
Mesela namaz kılmayan ve diğer ibadetleri yapmayan, içki içen ve diğer
haramlardan kaçmayan kimsenin, (Allahü teâlâyı seviyorum) demesi yalan olur.
Diğerlerini sevmek de böyledir. Mesela sünnetlere riayet etmeyen, Resulullah'ın
bildirdiklerini yapmayan kimse, onu sevdiğini nasıl iddia edebilir ki?
Hanefî mezhebinin bildirdiği hükümleri beğenmeyen ve o hükümlere uymayan
kimsenin, İmam-ı a'zam hazretlerini ve diğer Hanefî imamlarını sevdiğini
söylemesinin ne önemi olur? Bir mezhep mensubu olduğu hâlde, diğer mezhepleri
hak bilmeyen, ihtiyaç hâlinde onları taklit etmeyen, onların hükümlerini yanlış
bilen, o âlimleri sevdiğini nasıl söyleyebilir ki?
Hocasının bildirdiklerini yapmayanın ve onun talebelerini sevmeyenin, (Ben
hocamı seviyorum) demesi sözden öteye gidemez.
Özetle sevgi için şu beş şart lazımdır:
1- İtaat varsa, sevgi var; itaat yoksa sevgi de yoktur.
2- Ondan çok bahseder, çok bahsedilmesini de ister. Hatırında hep o
vardır, hep onu düşünür. Onu, dil ile, beden ile över. Malını o yolda harcar.
3- Her zaman ona dua eder. Onun sıkıntısıyla üzülür, onun
sevinciyle sevinir.
4- Onu sevenleri sever, onun sevmediklerini sevmez.
5- Onun her şeyi sevgili ve güzel görünür. Hattâ sevgilinin köyünün
köpekleri, diğer köyün köpeklerinden daha sevgili olmadıkça o sevgide samimiyet
yoktur.
Kişinin dini arkadaşının dini gibidir
Sual: (Kişinin dini arkadaşının dini gibi olur. Öyle ise, kiminle arkadaşlık
yaptığınıza dikkat edin!) hadisi bana ters geldi. Biz bir ateistle
veya bir Yahudi ile arkadaşlık ediyorsak, biz de onun gibi mi oluruz? Yahut o
bizim gibi mi olur? O kendi dininde, biz kendi dinimizde kalamaz mıyız?
CEVAP
(Hadisin açıklaması nedir?) diye sormalı, (Bana ters geldi) demek uygun olmaz.
Seyredilen TV, dinlenen radyo, okunan internet sitesi, gazete ve kitap da birer
arkadaştır. Bunlar kötü olursa, insanın dinini de, dünyasını da yıkar. Çünkü
ahlak, bulaşıcıdır. İyi ahlak da, kötü ahlak da bulaşır. Bu yüzden, iyi arkadaş
seçemeyen, mahvolmaya mahkûmdur. Arkadaş, bir aynadır. (Bana arkadaşını söyle,
kim olduğunu söyleyeyim) sözü meşhurdur.
İyi arkadaş, dini ve maksadı aynı olan ve Allah rızası için sevilen, sâlih
kimse demektir. Yediği içtiği ondan ayrı gitmez. Onun için malını, hattâ canını
feda eder. Yoksa iş veya mesai arkadaşı demek değildir. İyi kimse kötüyü, mümin
kâfiri sevemez. İyi ile kötü, ateşle su veya ateşle barut arkadaş olamaz. Biri
diğerine zarar verir. Ateş barutu yakar, su da ateşi söndürür. Hristiyan’la
Müslüman da arkadaş olursa, ya Müslüman dininden çıkar veya Hristiyan Müslüman
olur.
Müslüman biri, bir dinsizi veya başka gayrimüslimi kesinlikle sevemez.
Sevebiliyorsa ya imanı çok zayıftır veya o da dinsizdir. Herkes, sevdiği
kimselerle arkadaş olur. Bir Müslüman, bir dinsizin dinsizliğini sevse,
Müslümanlıktan çıkar. Dinimizde hubb-i fillah ve buğd-i
fillah vardır. Yani sevmek de, sevmemek de Allah için olmalı.
Müslüman, Allah düşmanlarına düşman, Allah dostlarına dost olur. Bir dinsiz, iş
arkadaşımız olabilir, yol arkadaşımız olabilir, ama can dostumuz olamaz.
Sevgi ve iman
Sual: Bir cuma hutbesinde, Peygamber efendimizin, (İman
etmedikçe Cennete giremezsiniz, birbirinizi sevmedikçe de iman etmiş
olamazsınız) buyurduğu bildirildi. Sevmekle iman arasında ne irtibat
var? Ben Müslüman olan birçok arkadaşımı sevmiyorum, sevmediğim için imansız mı
oluyorum?
CEVAP
Eğer Müslüman arkadaşı, Müslüman olduğu için değil de, yanlış hareketlerinden
dolayı sevmiyorsak küfür olmaz. Müslümanı, Müslüman olduğu için sevmek şarttır.
Buna hubb-i fillah yani Allah için sevmek denir. Kâfirleri sevmemeye de buğd-i
fillah denir. Bir kimse, Hazret-i Ömer’le Hazret-i Ali'yi sevmese, Ebu
Cehil’le, Firavun’u sevse kâfir olur. Çünkü Allah'ın sevdiklerini sevmek,
Allah'ın düşmanlarını sevmemek lazımdır.
Eshab-ı kiramın herhangi birini sevmeyen de kâfir olur. Çünkü Allah onları
sevdiğini Kur'an-ı kerimde açıkça beyan ediyor, hepsinin cennetlik olduğunu
bildiriyor. Sıradan bir Müslümanı bile sevmemek küfür olur. Çünkü Allahü teâlâ,
Müslümanı seviyor. Ama bir Müslümanı, bize zulmettiği için, alacağımızı
vermediği için veya başka yanlış işlerinden dolayı sevmezsek, imanımıza zararı
olmaz, çünkü imanını, Müslümanlığını değil, hatalarını sevmiyoruz. Din
kardeşlerimizi sevmek ve onlarla beraber olmak ise, iman alametidir.</br
Allahü teâlânın sevdiği sevilir
Sual: Bazıları, “İslamiyet ile alay eden, Müslümanlara hakaret eden
kimseleri de insan olduğu için sevmek lazımdır” diyorlar. Böyle kimseleri
sevmek mi yoksa bunlara acımak mı gerekir?
Cevap: Sevmek ayrıdır, acıyıp merhamet etmek ayrıdır. Bu ikisini
birbirine karıştırmamalıdır. İmam-ı Gazali hazretleri, Kimya-i saadetkitabında,
kimlerin sevileceği, kimlerin de sevilmeyeceği hususunda buyuruyor ki:
“Resulullah efendimiz, (İmanın temeli ve en kuvvetli alameti,
Müslümanları sevmek ve Müslümanlara düşmanlık edenleri sevmemektir) buyurdu.
Cenab-ı Hak, İsa aleyhisselama vahyederek, (Eğer yerlerde ve göklerde
bulunan bütün mahlukların ibadetlerini yapsan, dostlarımı sevmedikçe ve
düşmanlarıma düşmanlık etmedikçe hiç faydası olmaz) buyurmuştur.
Allahü teâlâya düşman olanları sevmemeli, İslamiyet’e
yapışanları sevmelidir. Bunu sözlerinde, hareketlerinde belli etmelidir. Âsi ve
fâsıklarla arkadaşlık etmemeli, zalimlerden, Müslümanlara eziyet edenlerden
daha çok kaçınmalıdır.
İslamiyet’e karşı duranları ve Müslümanlara düşman olanları
sevmemenin lazım olduğu bildirildi. Nitekim Mücâdele suresinin son ayetinde
mealen, (Allahü teâlâya ve kıyamet gününe iman edenler, Allahü teâlânın
ve Resulünün düşmanlarını sevmezler. O kâfirler ve münafıklar, müminlerin
anaları, babaları, oğulları, kardeşleri ve başka yakınları olsa da bunları
sevmezler. Böyle olan müminleri Cennete koyacağım) buyuruldu.”
“Kişi, sevdiği ile beraber olur”
Sual: Dinin emirlerini yapmayan, yasaklarından sakınmayan bir kimse, "ben
Allahı ve Resulünü seviyorum" demekle kurtulmuş olur mu?
Cevap: Konu ile alakalı olarak Hadîka’da buyuruluyor ki:
“Resulullah efendimiz; (Kişi, sevdiği ile beraber olur) buyurdu.
Müslim’de bildirildiği üzere, bir kimse, Resulullah efendimize kıyameti
sorunca;
-Kıyâmet için ne hazırlık yaptın? buyurdu.
-Allahın ve Resulünün sevgisini hazırladım dedi.
-Sevdiklerinle berâber olursun buyurdu. İmam-ı Nevevî hazretleri,
bu hadîs-i şerîfi açıklarken;
“Bu hadis-i şerif, Allahü teâlâyı, Onun Resulünü, salihlerin ve hayır
sahiplerinin dirilerini ve ölülerini sevmenin kıymetini, faydasını bildiriyor”
buyurdu.
Allahü teâlâyı ve Onun Peygamberini sevmek demek, emirlerini
yapmak, yasaklarından sakınmak, bunlara karşı edepli, saygılı olmak demektir.
Salihleri severek onlardan faydalanmak için, onların yaptıklarını yapmak lazım
değildir. Çünkü, onların yaptıklarını yaparsa, o da, onlardan olur. Hadis-i
şerifte buyuruldu ki:
(Bir kimse, bir cemaati sever. Fakat onlardan olmaz.) Onlarla
beraber olmak, onların derecesine yükselmek demek değildir. Hadis-i
şerifte; (Bir cemaati seven kimse, onların arasında haşr olunur) buyruldu.
Ebû Zer Gıfârî hazretleri;
-Ya Resulallah! Bir kimse, bir cemaati sevse, fakat onların yaptıklarını
yapmasa, nasıl olur diye sual edince;
-Ya Ebâ Zer! Sevdiklerinle beraber olursun buyurdu.”
Hasan-ı Basrî hazretleri buyuruyor ki:
“Bu hadis-i şerifler seni yanıltmasın! Sen iyilere, ancak onların iyi
amellerini yapmakla kavuşabilirsin! Yahudiler ve Hıristiyanlar, Peygamberlerini
seviyorlar ise de, onlar gibi olmadıkları için, onların yanına
gidemeyeceklerdir.”
İmâm-ı Gazâlî hazretleri de bunun için;
“Onların iyi amellerinden birkaçını veya hepsini yapmadıkça, yalnız sevmekle,
onların yanına kavuşulamaz” buyurdu.
Seven, sevdikleri ile beraber olur
Sual: Bir kimse, bir cemaati, bir topluluğu sevince, onlar gibi mi olur ve
ahırette de birlikte mi olurlar?
Cevap: Bir cemaati seven kimse, üç şekilde olabilir:
1-Sevdiklerinin bütün amellerini ve ahlakını edinmiştir. 2-Yahut hiçbirini
edinmemiştir. 3-Yahut da, birkaçını yapmış, başkalarını yapmamış, bunların
tersini yapmıştır. Hepsini yapabilen, onlardan olur ve onlarla olur.
Sevdiklerine olan sevgisi, onu da tam onlar gibi yapmıştır. Muhabbetin en
yüksek derecesine erişmiştir ve elbette onlardan olur. Sevdiklerine hiç
uymayan, onlara hiç benzemeyen kimse, onlardan hiç olamaz. Sevgisi, sözde
kalır, kalbine girmez. Böyle sevgi, yalnız sözde kalmaktadır. Yalnız sözde
kalan sevgiye, sevmek denilmez. Seviyorum demesi doğru olmaz. Sevdiklerinin
birkaç ameline uyan kimseye gelince, imanda uymamış ise, onlardan olamaz.
Onları seviyorum demesi hiç doğru değildir. Onun kalbinde, onlara karşı sevgi
değil, düşmanlık vardır. Din düşmanlığından daha büyük düşmanlık olmaz.
Yahudilerin ve Hıristiyanların, Peygamberleri seviyoruz demeleri böyledir.
Kişi, sevdikleri gibi inanıp, ibadetlerde, onlara tam uymazsa, beğenmediği için
uymamış ise, seviyorum demesinin yine faydası olmaz, onlarla birlikte olamaz.
Gücü yetmediği, nefsine hâkim olamadığı için, hepsine uyamamış ise, onlarla
birlikte olmasına mani olmaz. Hadis-i şerifler, bu ikinci kısmı bildirmektedir
ki, bir cemaati seven, fakat tam onlar gibi olamayan kimseye karşı
söylenmiştir. Ebû Zer hazretlerinin bildirdiği hadis-i şerif, bunu açıkça
bildirmektedir.
Sevmemek, kötülük yapmak değildir
Sual: İnkâr edenleri, açıkça günah işleyenleri sevmemek, onlara kötü davranmak,
eziyet etmek mi demektir?
Cevap: Her Müslüman, hem imanını korumaya, kaptırmamaya çalışmalı, hem
de, Allahü teâlâya ve Onun Peygamberine inanmayanları sevmemelidir. Fakat,
sevmediklerine de, kötülük, zulüm yapmamalı, kâfirlere ve bidat sahiplerine
tatlı dil ve güler yüz ile nasihat etmelidir. Onların felaketten
kurtulmalarına, saadete kavuşmalarına çalışmalıdır. Mazher-i Cân-ı Cânân
hazretleri buyuruyor ki:
“Kâfirleri, bidat sahiplerini ve açıkça günah işlemeye devam eden fasıkları
sevmememiz emrolundu. Bunlarla konuşmamalı, evlerine, toplantılarına gitmemeli,
selam vermemeli, arkadaşlık yapmamalıdır. Zaruret ve ihtiyaç olduğu zaman,
zaruret miktarı kadar, bu yasaklara izin verilmiştir. Bu zaman, onlarla
görüşmek caiz olur ise de, kalbin yine onları sevmemesi lazımdır.”
Allahü teâlâ için darılmak
Sual: Günah işleyenlere karşı mesafeli durmak, darılmak, dinimiz açısından
uygun olur mu?
Cevap: Hicr, menetmek, dostluğu bırakmak, dargın olmak demektir. Günah
işleyene, ona nasihat olması niyeti ile hicr eylemek, caizdir, hatta
müstehabtır. Bu hâl, Allahü teâlâ için darılmak olur. Hadis-i şerifte;
(Amellerin, ibadetlerin en kıymetlisi, hubb-i fillah ve buğd-i fillahtır) buyuruldu. Hubb-i
fillah, Allahü teâlâ için sevmek demektir. Buğd-i fillah ise,
Allahü teâlâ için sevmemek, dargın olmak demektir. Allahü teâlâ, Musa
aleyhisselama;
-Benim için ne yaptın? buyurunca;
-Ya Rabbi, senin için namaz kıldım, oruç tuttum, zekât verdim, ismini
çok zikreyledim, diye arz edince, Allahü teâlâ;
-Namaz, sana burhandır, kötü iş yapmaktan korur. Oruç, kalkandır, Cehennem
ateşinden korur. Zekât da, mahşer yerinde gölge verir, sana rahatlık verir.
Zikir, mahşerde karanlıktan kurtarır, ışık verir. Benim için ne yaptın? buyurdu.
-Ya Rabbi! Senin için olan işin ne olduğunu bana bildir, diye
yalvarınca;
-Ya Musa! Dostlarımı sevdin mi, düşmanlarımdan kesildin mi? buyurdu.
Musa aleyhisselam, Allahü teâlânın en çok sevdiği ibadetin, hubb-i fillah ve
buğd-ı fillah olduğunu anladı.
Günah işleyeni, kabahat yapanı uzun zaman hicr eylemek
caizdir. Ahmed bin Hanbel hazretlerinin haramdan geldiği bilinen hediyeyi kabul
ettikleri için amcasını ve oğullarını hicr eylediği meşhurdur. Resulullah
efendimiz, Tebük gazasına gelemeyen üç kişiyi hicr eylemiştir.
İyiler iyileri, kötüler kötüleri sever
Sual: Her insan, kendi yaratılışına uygun olanları mı sevip onlarla dost
olabilir?
Cevap: Hadis-i şerifte; (Herkes, kendisine ihsan edeni sever.
Bu sevgi, insanın cibilliyetinde, yaratılışında mevcuttur) buyuruldu.
Nefsine düşkün olan, nefsinin arzularına kavuşmak için kendisine yardım
edenleri sever. Akıl ve ilim sahibi ise, medeni insan olmasına yardım edenleri
sever. Kısacası, iyiler, iyileri sever. Fena, kötü kimseler de, kötüleri
severler. Bir kimsenin sevdiklerine, arkadaşlarına bakarak, onun nasıl adam
olduğu anlaşılır