06/02/2025 Perşembe Köşe yazarı A.U

Şeyh Ahmed hazretleri “rahmetullahi aleyh, Akhisar toprağını nurlandıran büyüklerdendir. Kerâmetleri vardı.

Biri şöyle meselâ;

O devirde Molla Ahmed adında, ilmiyle mağrur bir kimse vardı. Kibrinden dolayı çekemezdi bu zâtı.

Bu “mağrur” adam, çıktı bir gün evden.

Ve tuttu dergâhın yolunu. Aklı sıra imtihan edecekti bu zâtı. Dergâhın kapısına varınca, iki talebe gördü kapıda.

Kendisini bekliyorlardı.

Onu güler yüzle karşıladı gençler.

“Buyurun efendim! Hocamız da sizi bekliyor” dediler.

Adam şaşkınlık içinde girdi dergâha.

O esnâda Şeyh Ahmed hazretleri, sohbet etmekteydi talebeyle.

Onu, iltifatla karşıladı;

“Hoş geldiniz” dedi.

Ve yer gösterdi kendisine.

Sonra sohbete devam etti:

Buyurdu ki:

“Kibirden çok sakınınız! Peygamber Efendimiz; ‘Kalbinde zerre kadar kibir olan kimse cennete giremez’ buyuruyor.”

Bir talebe sordu ki:

“Kibir nedir hocam?”

“Kibir, Allah'ın kullarına hakâret gözüyle bakmak ve kendini üstün görmektir. Bir dağı iyneyle kazıp yerinden kaldırmak, kalpten kibri söküp atmaktan daha kolaydır. Başkalarını imtihana yeltenmek de kibirdendir.”

Bu son cümle yetti  Molla Ahmed’e!

Anladı hatâsını. Kalkıp elini öptü. Ve bir daha ayrılmadı yanından.