Sevgi kimden?
09/10/2020 Cuma Köşe yazarı A.U
Evliyânın büyüklerinden Alâeddîn-i Attâr hazretleri
anlatıyor:
Hocam, Behâeddîn-i Buhârî hazretleridir.
Beni, talebeliğe kabul etti.
Onu o kadar sevdim ki.
Ve öyle çok bağlandım ki.
Ondan ayrılmak istemiyordum.
Hattâ bir an bile olsa.
Bu, elimde değildi.
Onsuz yapamıyordum.
O, birine bir teveccüh etseydi.
En yüce makama yükseltirdi.
Hem de bir anda...
Bir gün beraberdik kendisiyle.
Bana bakıp sordu:
“Alâeddîn, beni seviyor musun?”
Dedim ki:
“Hem de çok seviyorum.”
Sordu yine:
“Bu sevgi, senden midir, yoksa benden mi acabâ?”
Dedim ki:
“Sevgi, bendendir efendim.
Ama siz benim hocamsınız.
Hidâyetime sebep oldunuz.”
O zaman;
“Peki öyleyse” buyurdu.
Ve sustu.
O anda, o sevgi gitti kalbimden.
Az önce sevgisiyle yanıyordum.
Şimdi o sevgiden zerre kalmadı.
Buz gibi olmuştum.
Hatâ ettiğimi anladım.
Büyük pişmânlık içinde;
“Affedin hocam, bendeki o sevgi de zât-ı âlinizden geliyormuş” dedim.
Mübârek yüzüne baktım.
Tebessüm ediyordu.
O anda kalbim, onun muhabbetiyle doldu.
