Sevgi Kimden
09/10/2018 Salı Köşe yazarı A.U
Evliyânın büyüklerinden Alaaddîn-i Attâr hazretleri anlatıyor:
Hocam Behâeddîn-i Buhârî, beni talebeliğe kabul edince; onu o kadar sevdim ve öyle bağlandım ki, bir an bile ayrılmak istemiyordum yanından.
Zîra onun yanında geçirdiğim az bir zaman, onsuz geçen yıllardan daha kıymetliydi benim için.
Birine bir teveccüh etseydi, tasavvufun en yüksek derecesine yükseltirdi bir anda.
Bir gün beraberdik.
Bana bakıp sordu:
“Alaaddîn, beni seviyor musun?”
“Hem de çok seviyorum” diye arz ettim.
Sordu yine:
“Peki bu sevgi senden midir, benden mi?”
“Sevgi benden efendim, ama hidâyetime siz sebep oldunuz” dedim.
O zaman;
“Peki öyleyse” buyurdu.
Ve sustu...
O anda, o muhabbet silindi kalbimden.
Az önce, onun muhabbetiyle yanarken, şimdi ondan bir zerre bile kalmamıştı.
Buz gibi olmuştum.
Hatâ ettiğimi anladım...
Büyük pişmânlık içinde;
“Affedin hocam, bendeki o sevgi de zât-ı âlinizden geliyormuş” dedim.
Mahcup olmuştum.
Hocama baktım.
Tebessüm ediyordu.
O anda kalbim, onun muhabbetiyle doldu...
