“Seni sevdim evlâdım..."
16/04/2025 Çarşamba Köşe yazarı A.U
Ebû Abdullah Dîneverî “rahmetullahi
aleyh” hazretleri, evliyânın büyüklerindendir.
Dînever'de vefât etti.
O devirde gencin biri, bir
kıza âşık olmuştu.
Onunla evlenmek istiyordu.
Fakat annesi râzı değildi
ve “Hayır, onunla evlenmeyeceksin!” diyordu oğluna.
Haklıydı da.
Zîra kızın hâli uygun değildi.
Ama genç, kaptırmıştı bir
defâ kalbini o kıza.
Annesini de kırmak istemiyordu.
İki arada bir derede kalmıştı...
Düşündü taşındı...
Sonunda annesini de yanına alıp
geldi bu zâtın huzûruna.
Hürmetle elini öpüp;
“Efendim, ben, uygunsuz bir kıza
âşığım. Elimde değil, deli gibi seviyorum onu. Gücünüz yetiyorsa soğutun beni
bu kızdan. Kalbimden çıkıp gitsin sevgisi. Onun yerine sizi seveyim” diye arz
etti.
Gencin bu samîmî îtirafı ve hâlis
niyeti hoşuna gitti bu zâtın.
Ona şefkatle bakıp;
“Seni sevdim evlâdım, sen artık
benimsin!” buyurdu.
O anda bir şey oldu.
Gencin kalbi değişti.
Çıktı o kızın sevgisi.
Yerine bu velînin sevgisi
girdi...
Kızdan iyice soğudu.
Bu velîye âşık oldu.
İşte “Allah adamları” böyledir.
Bir nazarla "çalarlar" insanların kalbini.
Fethederler içten içe.
Asıl
"kerâmet" de budur işte.
