15/02/2025 Cumartesi Köşe yazarı A.U

Manisa'nın Akhisar ilçesi, Beyoba köyünde medfun bir Hak dostu var.

Hacı Bektaş Dede.

“rahmetullahi aleyh”

Bu zatın, ileride “yüksek bir veli” olacağı, daha çocukluğunda belliydi.

Şöyle ki;

Abdestsiz biri, onu kucağına almak istese, gitmezdi mesela.

Yine o doğduğunda ramazandı.

Gündüzleri süt emmezdi.

İftar olunca emerdi ancak.

İlk defa söylediği söz,

“Lâ ilâhe illallah” oldu.

● ● ●

Beş yaşındayken babası hastalandı bir gün.

Doktorlar çare bulamadılar.

Mübarek çocuk yanından ayrılmıyordu babasının.

Yakınları;

“Evladım! Bak baban çok hasta, haydi dua et de iyileşsin” dediler.

Minik Hacı Bektaş;

“Artık çok geç!” dedi.

Oradakiler şaşırıp;

“Neden?” dediler.

Cevabında;

“Resûlullah efendimiz teşrif ettiler. Ayrıca melekler de ellerinde cennet elbiseleriyle geldiler. Babamı götürecekler” dedi.

Çok üzgündü.

Onlara döndü.

Ve derin bir nefes alıp;

“Şimdi dua etmenin faydası yoktur” dedi.

Tam o esnada babası “Allah!” dedi.

Ve ruhunu teslim etti...