08/04/2025 Salı Köşe yazarı A.U

Dimitrofçalı Muslihiddîn Efendi, “rahmetullahi aleyh”, Rumeli evliyâsının büyüklerindendir.

Muslihiddîn Efendi, soğuk bir kış gününde çoluk çocuğunun maîşetini, temin ettiği dükkânında çalışırken bir “kadın” ve iki çocuğunun yoldan geçtiğini gördü.

Çocuklara acıdı.

Zîra üşüyorlardı.

Koşup yetişti ve; "Bre kadın! Bu garipleri bu kış gününde sokağa dökmüş, böyle nereye gidiyorsun?" dedi.

Kadın çâresizdi.

Ağlayarak;

"Babaları öldü. Bir zâlim de sahte senetle, bunlara miras kalan çiftliği ellerinden aldı. Bunun için mahkemeye gidiyorum" dedi.

Ağlamaya devam etti!

O ara zâlim de geldi.

Büyük zât, o zâlime;

"Bre insafsız! Bu gariplerden ne istersin?" diye çıkıştı.

Sonra da onları kadıya götürüp;

“Şu kadıncağızın işini hâllediver" dedi. Kadı Efendi, hâdiseyi inceleyince adamın yalan söylediğini anladı...

Elindeki senedi aldı.

Gözleri önünde yırttı.

Yetîmlere senet yazdı.

Ve ellerine verdi.

Muslihiddîn Efendi de bu yetimciklerin bütün ihtiyaçlarını görüp köylerine gönderdi...

Kadın ve yetimleri, gözyaşlarıyla duâ ettiler bu Allah dostuna!