16/12/2024 Pazartesi Köşe yazarı R.A

Her Müslümân, çocuklarına “Amentü”yü iyice ezberletmeli, manâsını da güzelce öğretmelidir! 

Birkaç haftadır günâhlar, sağâir, kebâir, tevbe, küfür, irtidâd gibi konulardan bahsediyoruz.

Her Müslümân, çocuklarına “Amentü”yü iyice ezberletmeli, manâsını da güzelce öğretmelidir! Çocuk bu altı şeyi öğrenmez ve inandığını söylemezse, bâliğ olduğu (ergenlik çağına geldiği) zaman Müslümân olmaz, mürted olur, kâfir olur.

“Âmentü” şöyledir:

Âmentü billahi ve melâiketihî ve kütübihî ve rusülihî vel-yevmil-âhiri ve bil-kaderi hayrihî ve şerrihî minallahi teâlâ; vel-ba'sü ba'del-mevti hakkun. Eşhedü en lâ ilâhe illallah ve eşhedü enne Muhammeden abdühû ve resûlüh.

[Yani, Allah’a, meleklerine, gönderdiği kitaplarına, Peygamberlerine, âhiret gününe, kadere, hayrın ve şerrin Allah’tan olduğuna inandım; öldükten sonra dirilmek haktır. Allah’tan başka ilâh olmadığına ve Muhammed aleyhisselâmın da Allah’ın kulu ve resûlü (son Peygamberi) olduğuna şehâdet ediyorum.]

“Küfür, nefs-i emmârenin hevâ ve heveslerinden (arzû ve isteklerinden) doğar. Küfürden teberrî (uzak durmak) İslâm'ın şartıdır.” (İmâm-ı Rabbânî)

“Küfürden başka hiçbir günâh, hasenâtın sevâblarının hepsini yok etmez. Günâh olduğuna inanmayıp İslâmiyet'e ehemmiyet vermeyerek harâm işlemek ve küfre, yanî dînden çıkmağa sebeb olan işleri yapmak, sevâbların hepsini yok eder.” (Muhammed Hâdimî)

“Müslümân olmayanların, ibâdet diye yaptıkları şeyler ile küfür alâmeti olan ve İslâmiyet'i inkâr etme ve inanmama alâmeti olan ve tahkîr edilmesi vâcib (lâzım) şeyleri yapan kâfir olur.” (Ahî Çelebi; Dâmâd-Mecmaul-Enhür)

“Küfür Alâmetleri”: “Kâfirlerin ibâdet olarak yaptıkları ve kâfirlik alâmeti olan şeylerdir. “Küfür alâmetlerinden bâzıları; zünnâr, haç ve mecûsî serpuşudur. Küfür alâmetleri âdet olup, Müslümânlar arasında yayılırsa, İslâm âdeti olmaz. Küfür alâmeti olmaktan çıkmaz. Zünnâr takan, kâfir olur, dînden çıkar.” (Şehzâde Muhammed)

“Bir Müslümânın bir sözünden veya bir işinden yüz şey anlaşılsa, bunlardan doksan dokuzu küfre sebeb olsa ve biri Müslümân olduğunu gösterse, bu bir şeyi anlamak, onu küfürden kurtarmak lâzımdır.” (İmâm-ı Birgivî)

Malûm olduğu üzere kâfirler, iki ana gruba ayrılırlar: 1- “Kitâblı Kâfirler”: “Ehl-i Kitab da denilen, Tevrât ve İncîl’den birine inanan kâfirler; Yahûdîler ve Hıristiyânlar.”

Müslümân bir erkeğin kitablı bir kâfir kadını nikâh etmesi câizdir. Başka kâfir kadınla ve mürted olmuş, dînden çıkmış kadınla evlenmesi câiz değildir. (İbn-i Âbidîn) Müslümân kadının ise, hiçbir kâfirle evlenmesi câiz değildir, harâmdır; evlenmeğe râzı olduğu anda, îmânı gider, mürtedde olur, kâfir olur, iki kâfir birbirleriyle evlenmiş olurlar.

2- “Kitâbsız Kâfirler”: “Ehl-i kitâbın dışındaki kâfirler, dînsîzlerdir.”

“Müslümânlar, âhirete inanıyorlar; kitâbsız kâfirler inkâr ediyorlar. Tekrâr dirilmek olmasaydı, inanmayanlar bir şey kazanmazlar, Müslümânlar da zarar etmezlerdi. Fakat kâfirlerin dediği olmayınca, sonsuz azâb çekeceklerdir.” (Hazret-i Ali)

“Kitâbsız kâfirlerin kestikleri yenmez, kızları alınmaz ve onlara kız verilmez.” (Muhammed Hâdimî)