Şeb-i arûs, düğün gecesi
18/12/2024 Çarşamba Köşe yazarı O.Ü
Sual: Mevlâna hazretleri, ölüme, “Şeb-i arûs” yani “Düğün gecesi” adını vermektedir. Ölmek, sevinilecek bir şey midir ki böyle denmiştir?
Cevap: Ehl-i sünnet
âlimleri, İslam bilgilerinin kaynağının, insan aklı, insanın düşüncesi
olmadığını, âyet-i kerime ve hadis-i şerifler olduğunu bildirmişlerdir.
Tasavvuf, sırf Allah sevgisi ve aşkı esası üzerine kurulmuştur. Buna da ancak,
Muhammed aleyhisselama uymakla kavuşulabilir.
Kur’ân-ı kerimde bildirildiği gibi, Allahü teâlâ,
insanın kalbine tecelli eder. Fakat, bu tecelli yalnız Allahü teâlânın
sıfatlarının tecellisidir, akıl ile alakası yoktur. Tesavvuf ehli, Allahın
tecellisini kalbinde duyar. Onun için tasavvuf ehline ölüm, bir felaket değil,
Allaha dönmek olduğundan ancak bir sevinç vesilesidir. Bunun için
Mevlâna Celâlüddîn-i Rûmî hazretleri, ölüme, “Şeb-i arûs” yani “Düğün
gecesi” adını vermiştir. Tasavvufta, keder ve ümitsizlik değil, sevgi ve
tecelliler vardır. Mevlâna hazretleri; “Bâzâ, Bâzâ, Her ançe hestî
Bâzâ” yani “Gel, gel, her kim olursan ol gel, Allaha ikilik
koşanlardan, Mecusilerden, puta tapanlardan da olsan gel! Bizim dergâhımız
ümitsizlik dergâhı değildir. Tövbeni yüz defa bozmuş olsan bile, gel!” diyor.
Bu sözler, 13. asırda yaşamış, Baba Efdal Kâşî'ye de nisbet edilmektedir.
Kalbi hastalıktan kurtarmak için,
Ehl-i sünnet âlimlerinin bildirdikleri gibi iman etmek, ibadetleri yapmak ve
haramlardan sakınmak lazımdır. İslamiyetten, tasavvuftan haberi olmayanlar,
dini, dünya kazançlarına alet ediyorlar. Bunlar, tasavvufa, müzik sokmuş, müzik
aletlerinin nağmelerine göre vücut hareketleri yaparak, Mevlevî ayinleri gibi
ayinler oluşturmuşlardır. Başlarında mezar taşına benzeyen beyaz uzun külahları
ile dönen semazenler, sağ ellerini göğe kaldırırlar ve sol ellerini gökten
aldıklarını dünya yüzüne göndermeyi belirtmek için, aşağı indirirler. Yapılan
bu ayinler, İslamiyetin bir emri zannedilmektedir. Bunları yapanlar, maalesef
İslam dini ile hiçbir alakası olmayan, âyet-i kerime ve hadis-i şeriflerde
bulunmayan böyle ayinleri, tarikat olarak, İslamiyet olarak tanıtıyorlar.
Peygamber Efendimiz ve Eshab-ı kiramdan hiçbiri, böyle ayinler yapmadı.
Onların zamanlarında tasavvuf vardı, fakat böyle tarikatçılık yoktu.
