04/04/2025 Cuma Köşe yazarı A.U

Derviş Muhammed hazretleri “rahmetullahi aleyh”, evliyânın büyüklerindendir. Hindistan’da, Büster kasabasının Dasferar köyünde vefât etti...

Talebesinden biri, izin alıp sefere çıktı bir gün.

Yolda kaybetti kâfileyi.

Uçsuz bucaksız bir sahrâda kalmıştı tek başına.

Çâresizdi!..

Açtı ellerini.

“Yâ Rabbî! Hocamın hürmetine bana yardım et. Yetiştir beni kâfileme” diye yalvardı.

Elini yüzüne sürerken “hocasını” gördü yanı başında. Mübârek zât ona buyurdu ki:

“Yum gözünü!”

Genç, yumdu gözünü.

Açtığında kâfilenin hemen ardında buldu kendini.

Çok sevinmişti...

“Yâ Rabbî! Sana şükürler olsun” dedi ve “şükür secdesine” kapandı.

● ● ●

Bu zât bir gün şunu anlattı:

Sevgili Peygamberimiz, Eshâb-ı kirâm’a “Cennette öyle köşkler vardır ki, içinde bulunan kimse her dilediği yeri görür ve dilediği her yere kendini gösterir” buyurdu.

Bir sahâbî kalktı.

Ve Efendimize;

“Yâ Resûlallah! Böyle köşkler kimlere verilecek?” diye sordu.

Resûl-i ekrem;

“Güzel huylu, tatlı sözlü, kimseye yük olmayan ve herkesin yükünü çeken kimselere verilecektir” buyurdu.