10/02/2022 Perşembe Köşe yazarı A.U

Bursa evliyâsından Alaaddîn Alî Fenârî hazretlerinin bir talebesini, haydutlar yakaladılar bir gün.

Elini ayağını bağlayıp, attılar bir zindana.

Garip, çâresizdi.

Hocasını düşündü.

Ve gözyaşlarıyla;

“Yâ Rabbî! Beni bu zindandan ancak sen kurtarabilirsin. Hocamın hürmetine beni kurtar” diye duâ etti.

Yalvardı Rabbine.

Ellerini yüzüne sürerken hocası belirdi yanı başında.

Gencin zincirlerini çözüp kayboldu gözden.

Talebe, önce şaşırdı!

Sonra fırladı yerinden.

Baktı ki kapılar açık.

Nöbetçiler de uyuyor.

Rahatça çıkıp, doğruca hocasının huzûruna geldi.

Elini öpüp oturdu karşısına.

Hocası ona sevgiyle bakıp:

“Hoş geldin evlâdım!” dedi.

“Hoşbulduk hocam.”

“Çok şükür kurtuldun.”

“Sâyenizde hocam.”

“Her iyilik ve yardım, ancak Allah’tandır.”

Genç, olanları anlatacaktı ki hocası kulağına eğilip;

“Ben hayatta oldukça bunu kimseye anlatma!” diye fısıldadı.

Genç adam “Başüstüne” dedi.

Ve tuttu sözünü, anlatmadı...