Dostlarını görünce iyileşti...
05/08/2020 Çarşamba Köşe yazarı A.U
Balıkesir evliyâsından Yürek Dede hastalandı bir gün.
Öyle ki, ayağa kalkamıyordu.
Hiç tâkati, gücü kalmadı.
Hanımı yemeğini yanına getirirdi.
Abdest almasına yardım ederdi.
Ama bir gün, Onu sevenler, ziyâretine geldi bu büyük zâtın.
Onları görünce sevindi.
Ve fırladı yatağından.
Koyu bir sohbete koyuldu onlarla.
Unuttu hastalığını.
Kendinden geçti âdeta.
Hanımı da bitişik odada olup, onun bu hâline taaccüp etmişti.
Derken misâfirler gittiler.
Hanımı, hışımla girdi yanına.
“Efendi!.. Ne bu hâlin?”
“Hayrola hanım, ne oldu?”
“Hani sen hastaydın.”
“Evet hastaydım.”
“Kusûra bakma ama, ben senin hastalığına inanmıyorum artık.”
Merakla sordu:
“Neden hanım, ne oldu ki?”
“Misâfirlerle nasıl konuşuyordun öyle. Bütün nazın bana mıydı. Bundan sonra
bana hastayım falan deme sakın! Hizmet de bekleme, tamam mı?”
Bayağı sinirlenmişti!
Gülümsedi mübârek:
“Haklısın hanım, ama ne yapayım, elimde değil” dedi.
Kadın yumuşadı;
“Neymiş elinde olmayan?”
“Gönül dostlarını görünce, hastalığımı unutuyorum hanım. Allahü teâlâdan bahsedince ve İslâmiyetten konuşunca kendimden geçiyorum. Rabbim güç kuvvet veriyor, şifâ buluyorum” buyurdu...
