"Uyan, kalk, namazın geçiyor!"
28/12/2019 Cumartesi Köşe yazarı A.U
Silsile-i
aliyyeden Bâyezid-i Bistâmî hazretleri “rahmetullahi aleyh”, bir
sabah, güneş doğduktan sonra uyandı.
Hiç olmıyan bir şeydi bu.
Sabah namazı kazâya kalmıştı.
Üzüntüden ağlamaya başladı!
Gözyaşları sel olup aktı!
O anda bir “ses” duydu.
Gâipten geliyordu.
Sese kulak verdi:
“Ey Bâyezid!.. Allah seni affetti. Ayrıca da sana, yetmiş bin
namaz sevâbı verdi” diyordu.
Bunu duyunca sevindi...
Aradan birkaç ay geçti.
Bir sabah, yine vakitli uyanamadı.
Namaz kazâya kalmak üzereydi.
Şeytan koşup dürttü onu.
Gözlerini açınca;
“Ey Bâyezid! Kalk, namâzın geçiyor” deyiverdi.
O, bu sesle uyandı.
Ve fırlayıp kalktı.
Acele namâzını kıldı.
Ancak merak etmişti.
Şeytanı çağırıp;
“Ey melûn! Sen hiç hayırlı bir iş yapmazdın, beni niçin uyandırdın?” diye
sordu.
Şeytan açıkladı:
“Hani geçenlerde bir sabah namâzın kazâya kalmıştı ya.
“Evet.”
Üzüntüden ağlayıp çok gözyaşı dökmüştün ve o gözyaşları
hürmetine yetmiş bin namaz ecri kazanmıştın.”
“Evet.”
“İşte bugün koşup seni uyandırdım ki, bir (yetmiş bin sevap)
daha kazanamayasın.”
