“Herhâlde ecelim yakın!..”
18/07/2020 Cumartesi Köşe yazarı A.U
Balıkesir'de yetişen velîlerden Tekir Dede bir gün
talebesiyle dolaşıyordu.
Küçük bir fidanlığa geldiler.
Orada, bir velînin kabri vardı.
Mübârek zât geldi.
Oraya varınca durdu.
Ve o kabri gösterip;
“Burada, Allah dostlarından biri yatıyor. Dün gece kendisini rüyâda gördüm,
beni yanına çağırdı” buyurdu.
Gençler merak edip;
“Hayırdır inşallah” dediler.
Ve tâbirini sordular.
Buyurdu ki:
“Herhâlde ecelim yakın.”
Gençler üzüldüler!
“Allahü teâlâ gecinden versin hocam” dediler.
Büyük zât;
“Takdîr neyse o olur. Ölürsem beni bu zâtın yanına defnedin” buyurdu
Ne diyeceklerini bilemediler.
Ve üzüntü içinde;
“Amân hocam, Cenâb-ı Hak sizi başımızdan eksik etmesin. İnşallah daha çok
yaşarsınız” dediler.
Büyük velî buyurdu ki:
“Hayır… Siz beni dinleyin.
Benim için, bir kabir kazın.
Bu zâtın yanına defnedin.”
Talebeler şaşkındı!
Birbirlerine baktılar.
Yapacak bir şey yoktu.
Kederlerini kalplerine gömdüler.
Ve neticeyi beklediler.
Tekir Dede, vesiyyetini yaptı.
Talebesinin hepsiyle helâlleşti.
Ve o gece ayrıldı dünyâdan.
O kabrin yanına defnettiler kendisini.
