“Bu kulumu cehenneme atın!”
24/05/2019 Cuma Köşe yazarı V.T
“Onun beş yüz senelik ibâdeti, görme
nimetinin (gözün) karşılığıdır!.."
Muhammed bin Ebî Şeybe hazretleri hadîs ilminde hafız idi. 297 (m. 910)’da
Bağdâd’da vefât etti. Naklettiği bir hadis-i şerif şöyledir:
Resûlullah (sallallahü aleyhi ve sellem), şöyle buyurdu:
-Az önce, dostum Cebrâil yanımdan ayrıldı. Bana söyle dedi: “Yâ Muhammed!
Seni peygamber olarak gönderenin hakkı için söylüyorum. Allahın kullarından
biri, beş yüz yıldan beri bir dağ başındadır. O dağ, enine boyuna, otuz
zırâ’dır. Çevresini her yandan dörtbin fersahlık deniz kuşatmıştır. Allahü
teâlâ, o kula parmak genişliğinde, tatlı bir su akıtmaktadır ki, bu su, dağın
alt kısmındadır. Orada bir de nar ağacı vardır. Her gün bir nar olur. Her akşam
o kul, abdest almaya iner. Narı alır, yer. Sonra namaza durur. Rabbinden
secdede rûhunu teslim etmek, cesedine hiçbir şey yol bulup gelmemek,
dirilinceye kadar böyle kalmak için, temennide bulunur. Allahü teâlâ, onun her
dileğini yerine getirdi." Cebrâil (aleyhisselam) şöyle devam etti:
“Biz yere inip onun yanına gittik ve gördük. Çıktığımızda hâlâ secdede idi.
Allahü teâlâ onu böyle yapmıştı. Allahü teâlâ onu, kıyâmet günü diriltir,
huzûruna alır ve şöyle emreder:
-Bu kulumu rahmetimle Cennete koyunuz.
O kul der ki:
-Bu Cennet, amelimin karşılığıdır.
Allahü teâlâ meleklerine şu emri verir:
-Kulumun hesabına bakın; nimetimle amelini karşılaştırın.
Bu hesap sonunda şu netice alınır:
“Onun beş yüz senelik ibâdeti, görme
nimetinin (gözün) karşılığıdır. Kendindeki diğer nimetler karşılıksız
kalır."
Bunun üzerine Allahü teâlâ şu emri verir:
“Bu kulumu cehenneme atın!” Cehenneme yürütülürken o kul şöyle der:
“Yâ Rabbî! Beni rahmetinle Cennetine gönder. Allahü teâlâ emreder:
“Onu geri getirin!”
Kul geri getirilir. Ona şöyle sorulur:
“Kulum, sen hiçbir şey değilken, seni kim yarattı?"
“Yâ Rabbî, sen yarattın!”
Yine Allahü teâlâ sorar:
“Bu senin amelinle mi oldu, yoksa rahmetimle mi?”
“Rahmetinle yâ Rabbî!”
“Beş yüz sene sana ibâdet kuvvetini kim verdi?”
“Sen verdin, yâ Rabbî!”
“Seni o dağın ortasında kim yerleştirdi? Tuzlu denizden sana kim tatlı suyu
çıkardı. Her gece sana bir tane nar veren kim? Ve sen, bu sırada, rûhunu secde
hâlinde almamı istedin. Ben bunu senin için yaptım. Sana göre kim yaptı?”
“Sen, yâ Rabbî”
“Evet, bütün bunlar benim rahmetimle oldu. Şimdi seni, rahmetimle Cennetime
koyuyorum.”
Cebrâil aleyhisselâm şöyle dedi: “Her şey Allahın rahmeti ile olmaktadır.”
