"Otlar zikrediyordu baba!.."
30/07/2020 Perşembe Köşe yazarı A.U
Anadolu evliyâsından Şeymer Hasan Dede’nin kabri, Manisa’nın
Demirci ilçesindedir.
İlim tahsîline başladığı günlerdi.
Bir gün babası çağırdı onu.
Ve kendisine;
“Oğlum! Bahçeye git de, koyunlar için biraz yeşil ot topla
getir!" dedi.
Küçük Hasan;
“Peki babacığım!” dedi.
Ve koştu bahçeye.
Ancak biraz sonra geldi.
Ama eli boş gelmişti.
Babası sordu:
“Oğlum, ot yok muydu bahçede?”
“Vardı babacığım.”
“Niye getirmedin öyleyse?”
“Koparmaya kıyamadım baba.”
“Kıyamadın mı, neden?”
“Yeşil otlar, zikrediyorlardı.
Hep (Allah, Allah...) diyorlardı.
Bu sebepten koparamadım.”
Babası duygulandı!
Çok da sevindi.
Anlamıştı oğlunun mânevî mertebesini.
● ● ●
Bu zât henüz küçük idi.
Oynayan çocukları gördü bir gün.
Ve sordu babasına:
“Bu çocuklar niçin oynar babacığım?”
“Her çocuk gibi oynuyorlar işte.”
“İyi ama biz oyun için mi yaratıldık?”
“Hayır oğlum.”
“Allah bizi ibâdet etmek için yaratmadı mı?”
“Elbette.”
“Öyleyse Rabbimize ibâdet etmek varken, bu çocuklar, oynamaya nasıl vakit buluyorlar, şaşıyorum babacığım!..”
