"Nefsimi aşağılamak için bunu yaptım!.."
07/05/2021 Cuma Köşe yazarı A.D
Asırlar önce, evliyaullahtan bir zat vardı. Bir ramazan gününde
talebeleriyle birlikte bir şehre gitmek için yola çıktılar...
Kibir, kendisini başkasından üstün görmektir. Kötü huydur ve haramdır.
Allahü teâlâyı unutmanın alametidir. Kibirli olan, salih insan
olamaz. Kibir her iyiliğe engeldir, her kötülüğün anahtarıdır...
Din büyükleri buyuruyor ki: Aklı olan, kendini ve Rabbini tanıyan, hiç
kibredebilir mi? İnsan aşağılığını, acizliğini, Rabbine karşı her an izhar
etmek mecburiyetindedir. Bunun için her an her yerde aczini göstermesi, tevazu
üzere bulunması gerekir. Büyüklenerek "ben" demek feyiz ve bereketi
keser.
Allahü teâlânın sıfatları değil, bizzat zatı kibirliye düşmandır. Allahü
teâlâ "Kibriya ve azamet bana aittir" buyuruyor. "Kibirli
olanı asla affetmem yakarım" buyuruyor. Peygamber aleyhissalatü
vesselam da, "Kalbinde zerre kadar kibir olan Cennete
giremez" buyuruyor...
"Ben kibirli miyim acaba, herhalde değilimdir" diyen o anda
kibirlenmiştir! İbadet, aczini ifade etmektir, zillettir. "Ben yokum"
denirse belki bir şeyler gelir. Ama kibir varsa, kalbinde "ur" varsa
oraya "nur" girmez. Bu ur insanın benliği, nefsi, kendisini
beğenmesidir. İnsan nasıl nefsini sevebilir! Allahü teâlânın
"sevmeyin" dediği bir mahlûku seven ayrıca Allahü teâlâyı nasıl
seviyorum diyebilir? Toplumdaki bütün geçimsizlik ve sıkıntıların kaynağında
işte bu kibir vardır...
***
Asırlar önce, evliyaullahtan bir zat vardı. Bir ramazan gününde
talebeleriyle birlikte bir şehre gitmek için yola çıktılar...
Şehre yaklaştıklarında akın akın insanların kendilerini karşılamak üzere
yollara döküldüklerini gördüler.
Mübarek zat, hemen çıkınından kuru ekmeğini çıkararak ağzına
atıverdi! Bunu gören ahali;
-Biz de bu zatı, âlim ve velî bilirdik! Şu mübarek ramazan ayında oruç
tutmuyor, üstelik açıktan yiyor. Böyle biri ile konuşulur mu hiç? diyerek
dağıldılar...
Bu mübarek zatın talebeleri hocalarına, yaptığı hareketin sebeb-i hikmetini
sorduklarında, onlara şu ibretli cevabı verdi:
-Evlatlarım! O kadar insanın bizim için yollara döküldüğünü gördüğümde kalbime kibir ve büyüklenme gelmesinden korktum, onların gözünden düşüp nefsimi aşağılamak için bunu yaptım. Ekmeği ısırdım ama yutmadım. Herkes ekmeği yediğimi sandı. Kalbime kibir yerleşerek Allahü teâlânın gazabına sebep olsaydım, hâlim nice olurdu?..
