Gündüz hayalinde gece düşünde!..
11/06/2020 Perşembe Köşe yazarı A.U
Anadolu evliyâsından İsmavlı Dede zamânında bir genç
vardı.
Bu genç, yolda bir kız gördü.
Kızın güzelliği yaktı gönlünü.
Âşık oldu bir anda.
Bir daha da göremedi.
Gündüz hayâlindeydi o kız.
Gece de rüyâsında.
Unutmak istiyordu.
Ama ne mümkün.
Bunalıma girmek üzereydi.
Açtı ellerini.
“Yâ Rabbî! Kurtar beni bu sıkıntıdan, zîra dayanamıyorum artık” diye yalvardı.
Sonra çıktı dışarı.
Yolda bu büyük zâtı gördü.
İsmavlı Dede, anladı onun derdini.
Yaklaşıp sordu:
“Senin bir derdin mi var evlât?”
“Evet efendim, çok dertliyim.”
Mübârek duâ etti gence:
“Allah kurtarsın evlâdım, unuttursun sana o kızı. Çıkarsın gönlünden.”
Böylece duâ etti.
Ve devam etti yoluna.
Genç, o anda rahatladı.
Kurtuldu bu derdinden.
Tamâmen unuttu o kızı.
Kuş gibi hafiflediğini hissetti.
Kendi kendine;
“Allah Allah, bu zât kimdi ki, bir bakışta anladı derdimi ve bir duâsıyla
kurtuldum bu dertten” dedi.
Koşup yetişti arkasından.
Ve sordu:
“İsminizi bağışlar mısınız?”
“Bana, İsmavlı Dede derler.”
Genç, hürmetle öptü elini.
Ve talebesi olmakla şereflendi...
