25/10/2024 Cuma Köşe yazarı A.U

Buhâra’da yetişen evliyânın en büyüklerinden Seyyid Emîr Külâl hazretleri, bir gün yakınlarıyla sohbet ediyordu.

Bir ara onlara;

“Kardeşlerim! Yaptığınız her işten hesâba çekileceğinizi unutmayın” buyurdu.

Sözüne devamla;

“Konuşurken, gülerken bir şey yer ve içerken ‘bu yaptığım dîne uygun mu?’ diye düşünüp öyle yapın. Yaptığınız o şey eğer günahsa, âhirette cevâbını veremezsiniz” buyurdu.

Ve ekledi:

“Her işinizi Allah için yapın, yoksa o ameli göremezsiniz defterinizde.”

Bunları söyledi.

Hücresine çekildi.

Ve üç gün müddetle çıkmadı odasından.

Daha sonra çıktı.

Ve şöyle anlattı:

“Bu üç gün içinde, benim ve beni sevenlerin hâli âhirette ne olur?” diye düşündüm kendi kendime.

Tefekkür ettim.

Ve bir ses duydum.

Gâipten geliyordu.

(Ey Emîr Külâl! Sana ve seni sevenlere o gün zevâl ve üzüntü olmaz, hattâ mutfağınızdan uçan bir sineğin konduğu kimseler bile senin hürmetine affolundular) diyordu.”

Talebeler çok sevindiler...

Büyük velî konuşmadı bundan sonra.

Kelime-i şehâdeti söyledi, vefât etti...

Bir perşembe gecesiydi.

Ve fecir vaktiydi...