Resûlullah’a benziyordu
16/04/2019 Salı Köşe yazarı A.U
Tâbiîn’in büyüklerinden olan Sâbit
bin Eslem Benânî hazretleri, 737 (H.120) senesinde vefât etti.
Zâhid, âbid, müttekî bir zâttı.
Enes bin Mâlik radıyallahü anh, onu
çok severdi.
Bir gün onu gördü.
Ve dikkatle bakıp;
"Senin gözlerin, Resûlullah’ın
gözlerine ne kadar da çok benziyor" dedi ve Resûlullah’ı hâtırlayıp çok ağladı!
● ● ●
Vefât ettiğinde defnedip mübârek kabrini
kerpiçle ördüler. Ertesi gün kabre gelenler, kabrin üzerini “nûr” kaplamış
gördüler.
Ayrıca kabrinin civârından geçen
kimseler, bazen içeriden Kur’ân-ı kerîm sesleri işitirlerdi.
Bir sevdiği vardı.
Bir gün bu zâta;
"Falan, çok kibirli" dedi.
Sâbit el Benânî de ona;
"Onun önünde ‘ölüm’ yok mudur ki,
kibirleniyor?" buyurdu.
● ● ●
Bir genç, nasîhat istedi bu mübârek
zâttan.
Cevâben buyurdu ki:
“Müminleri sevindir.”
Genç adam sordu:
“Bu iş çok mu sevaptır?”
Büyük velî de ona;
“Evet, Peygamber efendimiz; ‘Allahü
teâlânın, farzlardan sonra en çok sevdiği iş, bir mümini sevindirmektir’ buyuruyor”
diye cevap verdi...
