Çocukları terbiyede önemli hususlar...
17/03/2024 Pazar Köşe yazarı S.K
Çocuğu terbiye ederken ona iyi örnek olmalıdır. Çünkü insanın hâl ve
hareketi, sözünden daha tesirlidir.
*Çocuğu terbiye ederken ona örnek olmalıdır. Onun
için, ‘Lisan-ı hâl, lisan-ı kalden entaktır’ denmiştir. Yani
insanın hâl ve hareketi, sözünden daha tesirlidir.
* Çocuk,
ilk gördüğü eşyayı tetkik etme, kurcalama ve sorup öğrenmeye heveslidir. Onun
için çocuklara hep iyi ve güzel şeyler gösterilmeli ve soruları doğru
cevaplandırılmalı. Böyle çocuğun düşünme kabiliyeti gelişmiş olur. 3-6
yaş arası buna çok dikkat etmeli. Bu zaman dilimi, beyin ve zekâ gelişmesi için
en önemli devredir.
* Hassas
ve alıngan çocuklara acı da olsa gerçekleri görmesi ve tahammül edebilmesi
öğretilmelidir. Katı ruhlu çocukların ise, onları duygulandıracak örnekler
vererek, hassas olmasına çalışılmalı.
*Terbiyede sevgi gibi, ciddiyet de çok
önemlidir. Çocuğun kötü durumlardan korunması için, kararlı, ciddi ve yumuşak
takip çok faydalıdır.
* Ana babanın birbiri ile iyi geçinmesi çocuğu mutlu
eder. O da büyüyüp evlendiği zaman anne babanın bu güzel geçimi onun için örnek
olur. Anne ile babanın geçimsizliği, hele ayrılığı, çocuk ruhunda
fırtınalar koparır. Anne ile babanın ayrılığının, evde geçimsizliğin ne demek
olduğunu evlada sormak lazımdır. Ateş düştüğü yeri yakar demişler. Basit
ve luzumsuz meseleler yüzünden yavrularımızın yüzlerini
mahzun, gönüllerini kırık yapmamalı.
*Bunu
yaparsan şunu vermeyiz, sokağa çıkarmayız gibi bazı cezalar uygun ise de,
kesinlikle dayak atılmamalı. Ceza kalp kırıcı olmamalı, kimsenin önünde de
yapılmamalı. Yerinde, yaşına göre oyuncak veya sevdiği çeşitli hediyelerle
çocuk mükafatlandırılmalı.
* Hadis-i şerifte, (Kişinin dini, arkadaşının
dini gibidir) buyuruldu. Çocuğun güzel huylu, çalışkan, edepli
kimselerle arkadaşlık yapması sağlanmalı.
* Çocuk, büyüklerin hayatını, menkıbelerini
dinleyerek, onların sevgisi ile büyümeli.
* Çocuk bir hata yaptığı zaman kızarak bağırarak, her
görüldüğünde asık çehre ile, kalbini kıran kelimelerle hitap etmemeli. Ona
karşı sevgi dilini kullanmalı. Yeni yürümeye başlayan bir çocuğun bir anda
yürümesi beklenmez. Yürürken düştüğünde kızılmaz. Düşmemesi için tutulur.
Teşvik edici sözler söylenir. Çocuğumuzu terbiye ederken de aynı şekilde
hareket etmeli.
* Çocuğumuzun, uygun olmayan
davranışlardan uzak durması, iyi bir evlat olması için, bu konuda bilgisi,
tecrübesi olanlarla istişare etmeli, anne baba olarak onlara can u gönülden dua
etmeli. “Ya Rabbi, çocuğuma akl-ı selim, rüşd ve hidayet nasip eyle. Onun
hallerini güzelleştir. Onun salih bir Müslüman olmasını nasip eyle” diye dua
etmeli. Anne babanın evladına yaptığı dua makbuldür. Çoluk çocuğa asla beddua
etmemeli. Sıkıntısını yine anne ve baba çeker.
