25/01/2022 Salı Köşe yazarı A.U

Ahmed bin Âsım Antâkî hazretleri, Antakya'da yaşadı.

Bir gün tanıdığı bir kasap dükkânının önünden geçerken durdu ve dikkatle baktı içeriye.

Soyulup asılmış bir koyun gövdesi vardı çengelde.

İçeri girip selâm verdi.

“Kolay gelsin evlât!”

“Hoş geldin baba.”

Çengeldeki koyunu gösterip;

“Şu koyun bana bir şeyler söylüyor” buyurdu.

Adam korkuyla sordu:

“Koyun ne diyor baba?”

“Ben leşim, çünkü beni Besmelesiz kestiler diyor.”

Kasap, kızardı, bozardı.

Ve bayılıp yere yığıldı!

Ayıldığında îtiraf etti suçunu.

Ancak bu, (son) oldu.

Artık yeltenemedi böyle işe...

● ● ●

Bu zât, bir sohbetinde;

“Bir Müslüman günah işlediğinde eğer pişmanlık duyarsa, bu pişmanlığı onun için bulunmaz nîmettir” buyurdu.

Hikmetini sordular.

Buyurdu ki:

“Çünkü bu pişmanlığı tövbe demektir. Allah korusun, eğer üzülmez, günah işlemek tatlı gelirse, bu hâl, günaha ısrardır ki çok tehlikelidir o insan için!”

“Nasıl tehlike efendim?”

“Yani îmânına zarar verebilir mâzallah!”