"Gelince sevinmez, gidince üzülmeyiz!..”
15/05/2020 Cuma Köşe yazarı A.U
Ahmed bin Ebû Bekr Ayderusî hazretleri Yemen'de doğdu. 1516'da
Aden’de vefât etti.
Sohbetlerinde;
“Kardeşlerim! Mal sevgisi, Allahü teâlâya olan sevgimizi geçmesin” derdi
sık sık.
Bir gün, bir kese dolusu altın getirdiler kendisine.
Hiç elini sürmeden;
“Şuraya koy!” dedi.
O da oraya koyup gitti.
Ertesi gün bir ihtiyaç sâhibi geldi.
Ve bu velî zâta;
“Hocam! Maddî sıkıntı içindeyim” diye dert yandı.
Ona, o yeri gösterip;
“Şurada, içi altın dolu bir kese olacak, onu al, ihtiyâcına
kullan” buyurdu.
Fakîr, sevinçle oraya gitti.
Ama göremedi keseyi.
Geri gelip;
“Öyle bir kese yok” dedi.
Büyük velî;
“Elhamdülillah" dedi.
Adam tekrar baktığında gördü keseyi.
“Varmış efendim, şimdi gördüm” dedi.
Büyük velî, yine;
“Elhamdülillah" dedi.
Fakîr şaşırdı!
Ve merak içinde;
“Efendim, merakımı mâzur görün. Kese yok dediğim zaman da Elhamdülillah
dediniz, var dediğim zaman da. Hikmeti nedir?” dedi.
Büyük velî;
“Bizim için dünyâlığın varlığıyla yokluğu birdir. Gelince sevinmez, gidince de üzülmeyiz” buyurdu.
