"Rabbimin bağışlamasını ümit ediyorum!"
09/02/2019 Cumartesi Köşe yazarı A.U
Tâbiîn’den bir büyük âlim olan Rebî bin Heysem hazretleri, 68 (m. 687) senesinde vefât etmiştir.
Bâzen içinden;
"Ey Rebî! Dağlar ve yeryüzü, müthiş bir sarsıntıyla sarsılıp parça parça dağılarak kıyâmet koptuğu zaman senin hâlin nice olur?" derdi.
Ardından uzun uzun ve hıçkırarak ağlardı.
Bir gün ona sordular:
"Nasıl sabahladın?”
Cevâben;
"Günahkâr bir hâlde sabahladım. Rabbimin bağışlamasını ümit ediyor, ecelimi bekliyorum" buyurdu.
● ● ●
Rebî hazretleri; evinde kendi kazdığı bir mezarda yatıp uyurdu.
Günahlarını düşünür, bin pişmanlık içinde;
"Yâ Rabbî! Beni dünyâya gönder, sana iyi ameller yapayım" meâlindeki âyet-i kerîmeyi okurdu.
Sonra ağlardı!
Kendi kendine;
"Ey Rebî! Geri dönemeyeceğin o gün gelmeden önce Rabbine ibâdet eyle" derdi.
● ● ●
Bu büyük zât bir arkadaşına yazdığı mektupta;
"Ey kardeşim! Kendine nasîhat eden yine kendin ol. Bir kusurun olduğu zaman, başkalarının uyarmalarını bekleme… Bu, güzel bir haslettir; ama artık kalmadı" diye yazdı.
