Efendimizin ismini işitince…
10/03/2021 Çarşamba Köşe yazarı A.U
Hazret-i Sefîne (radıyallahü anh), Efendimizin de hazır bulundukları bir harbe
katılmıştı.
Ancak bir molada, ayrıldı ordudan.
Bir işini hâlledip dönecekti.
Ancak bir terslik oldu.
Ve esîr düştü Rumlara.
Sonra bir fırsatını bulup kaçtı.
İslâm askerlerini aramaya başladı.
O ara bir (aslan) gördü.
Ama çok iri ve korkunçtu!
Bir kükreyince yer sarsılırdı.
O hayvana yaklaşıp:
“Ey hayvan, ben Muhammed aleyhisselâmın eshâbındanım. Ordumuzu kaybettim,
onu arıyorum” dedi.
Aslan, Efendimizin ismini duydu.
Bir anda kuzuya döndü.
Mahcûbiyeti belliydi.
Dostça yaklaştı ona.
Ve ayaklarına yüz sürdü.
Sanki özür diliyordu.
Birlikte orduyu aradılar.
Vaktâ ki İslâm ordusu göründü.
O zaman ayrıldı yanından.
Hem de geri geri.
Ve gâyet edeple...
● ● ●
Hudeyd adında bir mücâhit de, boynundan derince bir yara almıştı bir
savaşta.
Neredeyse başı kopup düşecekti.
Elleriyle başını tuttu.
Ve koştu Efendimize.
Efendimiz onu gördü.
Bu hâline çok üzüldü!
Başını, mübârek elleriyle tuttu.
Ve yarasını güzelce sıvazladı.
Yara bir anda iyileşti.
Sapasağlam oldu.
Öyle ki, hiç yara almamış gibiydi...
