04/09/2023 Pazartesi Köşe yazarı A.U

Bağdat velîlerinden Mârûf-i Kerhî hazretleri bir gün genç birine “Öldükten sonra unutulmamayı istiyorsan, günah işleme” buyurdu.

Ve ilâve etti:

“Kim, mümin kardeşinin bir ayıbını örterse, Allahü teâlâ da mahşerde onun günahlarını örter.”

● ● ●

İnsanlar, duâ etmek için onun kabrine giderlerdi. Kendi de talebesi Sırrî'ye “Duâ ederken beni vesîle eyle” buyurmuştur.

Bu zâtın dayısı, kadı idi.

Bu, bir gün yeğenini gördü.

Merak edip dikkatle baktı.

Gördü ki, bir “köpek” var.

Ona, ekmek yediriyor.

Hattâ kendi yediği ekmekten, eliyle bölüp bölüp yediriyordu.

Sevgiyle yaklaşıp sordu:

“Böyle ne yapıyorsun?”

“Ekmek yiyorum dayıcığım.”

“Ama köpeğe de yediriyorsun.”

“Evet, birlikte yiyoruz.”

Dayısı sinirlendi!

“Köpekle birlikte yemekten utanmıyor musun sen?”

“Bilâkis Rabbimden utandığım için bu zavallıya da yediriyorum.”

Dayısı bir şey anlamadı.

O esnâda bir “kuş” belirdi.

Hazret-i Mârûf ona seslendi.

Kuş gelip elinin üstüne kondu.

Sonra utanır gibi, iki kanadıyla örtmeye çalıştı yüzünü.

Hazret-i Mârûf;

“Bir kul Allah'tan hayâ ederse, ondan hayvanlar bile utanır, hayâ eder” buyurdu.

Dayısı bunu görüp daha da şaştı.

O da yeğeninden utanıp, uzaklaştı.