26/06/2024 Çarşamba Köşe yazarı H.Y

İslâmiyet, şehvetin ve gadabın yok edilmesini değil, her ikisine hâkim olup, dîne uygun kullanılmalarını emretmektedir. 

İslâmiyet ve sağlığımız -10-

Hasta olmamak ve hastalıktan kurtulmak için her şeye çok kızmamalıdır. İnsanın sahip olduğu kötü huylardan biri olan aşırı öfke ve kızmak, kalp hastalıklarındandır. Allahü teâla, Bakara sûresinin onuncu âyet-i kerîmesinde, (Onların kalbinde hastalık vardır) buyuruyor. Kötü huyların kaynağı, gadap, şehvet ve cehalettir. Bütün fenalıkların başı, kötü arkadaştır.

İnsanlarda (Nefis) denilen ayrı bir kuvvet yaratılmıştır. Nefis, bedene lâzım olan şeylerin yapılmasını ister. Bu şeyleri fazlası ile yapmak ona tatlı gelir. Nefsin isteklerine (Şehvet) denir. Şehveti, akla danışmadan, ihtiyaçtan fazla yapması, kalbe ve bedene ve başkalarına zarar verir. Bu hâl onun günâh işlemesine sebep olur. Nefsin aşırı isteklerine uymayan, gadabını ve öfkesini yenen kimse, güzel huy sahibi olur...

İslâmiyet, gadap, şehvet gibi insanlık sıfatlarının yok edilmesini emretmiyor. Böyle söylemek, İslâmiyete iftirâ etmek olur. İslâmiyet, böyle emretmiş olsaydı, dînin sâhibi olan Muhammed aleyhisselâmda bu sıfatlar bulunmazdı. Hâlbuki, (Ben insanım. Herkes gibi, ben de kızarım) buyururdu. Ara sıra kızdığı görülürdü. Kızması, hep Allahü teâlâ için olurdu. Allahü teâlâ, Kur’ân-ı kerîmde, Âl-i İmrân sûresinin yüzotuzdördüncü âyetinde, (Gadaplarını yenen) kimseleri methetmektedir, övmektedir. Gadap etmeyenleri övmemektedir. Bozuk düşünen kimsenin, insan, şehvetini yok etmelidir demesi, pek yanlıştır...

Gadap da böyledir. İnsan, zevcesini ve çocuklarını gadap sıfatı ile korur. İslâm düşmanlarına karşı, bu sıfat yardımı ile cihâd eder. Çoluk çocuk sâhibi olup, öldükten sonra şân ve şeref ile anılmak, şehvet sâyesinde olmaktadır. Bunlar, İslâmiyetin medhettiği, beğendiği, övdüğü şeylerdir.

İslâmiyet, şehvetin ve gadabın yok edilmesini değil, her ikisine hâkim olup, dîne uygun kullanılmalarını emretmektedir. Süvârînin atını ve avcının köpeğini yok etmeleri değil, bunları terbiye ederek, kendilerinden faydalanmaları lâzım olduğu gibidir. Yani, şehvet ve gadap, avcının köpeği ve süvârînin atı gibidirler. Bu ikisi olmadıkça, âhiret nîmetleri avlanamaz. Fakat, bunlardan faydalanabilmek için, terbiye ederek, dîne uygun kullanılmaları lâzımdır. Terbiye edilmezler, azgın olup, dînin sınırlarını aşarlarsa, insanı felâkete sürüklerler. Riyâzet yapmak, bu iki sıfatı yok etmek için değil, terbiye edip dîne uymalarını sağlamak içindir.

Bunu sağlamak da, herkes için mümkündür. Medeniyet, atom gücü kullanmak ve jet gibi şeyler yapmak değildir. Medeniyyet, bunları insanlara hizmet için kullanmaktır. Bu da, İslâmiyete uymakla ele geçer.