Öfkeden intikam hırsı hüzünden dert doğar!
07/05/2024 Salı Köşe yazarı V.T
"Ahlâkın en güzeli, gücü yettiği hâlde affetmek ve kendi ihtiyâcı olan
şeyi cömertçe vermek."
Mehmed Rûşen Efendi İstanbul Üsküdar'daki Azîz Mahmûd Hüdâî dergahı şeyhlerindendir. 1719'da Mudanya'da doğdu. Babası Abdurrahmân Efendi İsmâil Hakkı Bursevî hazretlerinin halîfelerindendi. Babası hicret ederek İstanbul'da Kapıağası zaviyesine şeyh oldu. Mehmed Rûşen Efendi tahsiline burada devâm etti. Celvetî yolundan hilâfetini İsmâil Hakkı Bursevî hazretlerinin halifesi Çorlulu Pertev Efendiden, Nakşibendi yolunun hilafetini ise Abdülganî Nablüsî hazretlerinden aldı. 1774 yılında Azîz Mahmûd Hüdâî dergahına tâyin olundu. 1795 yılında vefât etti.
Bu mübarek zat, sohbetlerinde buyurdu ki:
"Güzel ahlâk şunlardır: 1) Gücü yettiği hâlde
affetmek, 2) Her hâlükârda tevâzu üzere olmak, 3) Karşılık beklemeden ve başa
kakmadan vermek, bağışlamak."
"Hiddet (kızgınlık), şerrin (kötülüklerin)
anahtarıdır. Gadab (kızgınlık), seni öyle bir hâle sokar ki, artık orada özür
zelîldir, geçmez."
"Gazabın (öfkenin) sebebi, kendinden üstün
birinin, hoşlanmadığı bir şekilde hücûm etmesidir. Öfke, insanın içinden dışına
doğru çıkar. Hüzün ise, dışından içine doğru işler. Öfkeden güç ve intikam
hırsı, hüzünden ise dert ve hastalık doğar."
“Eğer kendinde, sana düşman olan kimseyi yenmeye bir
güç bulursan; bulduğun bu güce, kuvvete şükür olarak onu affet."
"Kerim olan kimse, eziyetlere dayanır, belâlardan
şikâyetçi olmaz."
"Ahlâkın en güzeli, gücü yettiği hâlde affetmek
ve kendi ihtiyâcı olan şeyi cömertçe vermek."
“İnsan, ölümü hatırladığı müddetçe, hasedi,
kıskançlığı terk eder.”
“İslâm, insanı îmân nîmetiyle süsler. İnsanın;
îmânını, takvâsıyla; takvâsını, ilmiyle; ilmini, hilmi, yumuşaklığı ile;
hilmini de rıfk, tatlılık ile süslemesi ne kadar güzeldir.”
“Bir âlim, nasıl olur da ilmine riyâ, gösteriş
karıştırabilir? Çünkü o, Allah’ın rızâsı olmaksızın elde edilen ilmin, başından
bozuk olduğunu bilir. O hâlde bozuk, bâtıl olan bir şeyle insanlara nasıl
gösterişte bulunabilir?”
“İnsan ölüm zamanından önce nasıl
yaşarsa, rûhunu o hâl üzere teslim eder. Ben mala, paraya karşı çok ihtirâslı
ve insanları çok çekiştiren bir adamı hastalandığında ziyâret etmiştim. Son
anlarını yaşıyordu. Yanında otururken, onun duyup okuması için (Lâ ilâhe
illallah) Kelime-i tevhîdini okuyordum. O ise, her defasında para saymakla
meşgul oluyordu.”
